برترین ها: ما هرجا که می رویم رد کوچکی
از خود به جا می گذاریم. حتی وقتی ساختمانی را ترک می کنیم، DNA ما پشت
سرمان باقی می ماند، و با ابزارهای مناسب، درباره آرایش ژنتیکی ما اطلاعاتی
بیان می کند. این موضوع باعث شد هنرمند «Heather Dewey-Hagborg» آثار
غریبی ایجاد کند: مجموعه مجسمه هایی که با استفاده از مصنوعات ژنتیکی که از
مکان های عمومی جمع آوری شده اند، ساخته شده اند. آدامس جویده، ناخن، ته
سیگار، این ها چیزهایی هستند که ما ناخودآگاه از خودمان به جای می گذاریم،
آنها DNA ما را نگه می دارند و مدرکی هستند برای اینکه بگویند ما واقعا چه
کسی هستیم.
هاگبورگ
قادر است از این بقایای دورریخته شده، اطلاعات ژنتیکی موردنیازش را
استخراج کند و سپس با استفاده از فنوتیپی DNA به صورت فیزیکی، چهره فرد
سیگاری یا جونده آدامس را بازسازی می کند. نتایج کار او ماسک های صورتی
هستند که شباهت جدی به مردم واقعی دارند. حتی در نگاه اول ممکن است زنده به
نظر برسند!
تشخیص
نزدیک بودن این چهره ها با دارنده های واقعی این DNAها دشوار است اما در
هرصورت نکته ای که هاگبورگ سعی در گفتن آن دارد مشخص می شود، موضوع حفاظت
حریم شخصی و امنیت افراد. با این همه، اگر آدامس یا سیگاری که هاگبورگ با
آن کار کرده مال شما بوده باشد، از دیدن ماسک چهره خودتان روی دیوار، چه
احساسی به شما دست می دهد؟ در این پروژه جذاب و وهم آور، هنرمند قدرت
آزمایشات ژنتیک را مشخص می کند و از ما می خواهد عواقب آن را در نظر
بگیریم.
