خالص سازی

کشور در شرایط خاصی قرار دارد و از نظر فضای جنگی همسان با شهریور 1320 و از نظر اختلافات و چالش‌ های درون ساختاری همسان با مرداد 1332 است.

دولت و هیات‌های اجرایی باید تکلیف خود را روشن کنند؛ آیا قرار است سخنان رهبری نظام درباره انتخاب نادیده گرفته شود و بر «خالص‌سازی» مدنظرشان «پایداری» کنند یا مسیر را در همین نقطه تغییر خواهند داد؟

مرور تجربه دولت های بعد از انقلاب نشان می دهد، خالص سازی ها زمینه ساز حضور تندروها و مدیرانی غیرعقلانی در جایگاه های تصمیم ساز حساس است و حضور این افراد به جز حذف و تصفیه ظرفیت بی انتهای نیروی انسانی متخصص و کارامد، نتیجه ای ندارد. با چشم انداز چنین تجربه ای، خالص سازی کشور در چشم انداز آینده انقلاب، نخواهد توانست، ایران را در جایگاه های برتر خاورمیانه و در آرمانی بزرگتر در زمره کشورهای تمدن اسلامی مورد انتظار رهبری، قرار دهد.