برخوردهای قهرآمیز با اقشار مختلف و بطور خاص جوانان و زنان و دختران و … در پی وقوع اعتراضات دو ماه و نیم اخیر نیز، متاسفانه کوچکترین اقدامی در جهت اصلاح شیوه های غلط گذشته و نشان دادن علامتی مثبت به معترضان مبنی بر اینکه صدایشان شنیده شده، صورت نگرفته است. در چنین بستری که طیف هایی از جامعه، با هیچ نشانه ای از سوی حاکمیت برای تحقق خواست هایش مواجه نمی شود، شاهد نحوه واکنش معنادار آنها نسبت به بازی تیم ملی در مقابل انگلستان در خیابان هستیمِ، که شایسته تامل و بررسی است.

بخشی از اپوزیسیون خارج از کشور از تمام ظرفیت خود برای تعلیق ورزش ایران و ممانعت از شرکت ورزشکاران ایرانی در مسابقات جهانی و فشار بر فدراسیونهای بین المللی برای ممانعت از حضور ایران طی دو سال گذشته استفاده کرده است، که تمامی این تلاش ها عقیم ماند و به شکست انجامید.