تاریخ نشان می‌دهد که به نفع خود چین است که امکان ایجاد خودمختاری منطقه‌ای در این کشور را به وجود آورد و تمرکز کمتر بر کشور به عنوان یک کل منسجم را بپذیرد. به طور کلی، هر چه چین بیشتر متمرکز شود، بیشتر رنج خواهد برد. اما اگر تصمیمات در مورد سیاست‌ها و نهاد‌ها بر اساس یک اجماع تقریبی بین ناظران تیزبین که در مورد تقلید از اقدامات و آزمایش های مناطق موفق مشکلی ندارند، اتخاذ شود، چین پیشرفت خواهد کرد.