در ابتدا و قبل از پرداختن به نخل طلای پرماجرا؛ اجازه دهید برای بازگشت تا حدودی پیروزمندانه و البته بیشتر؛ شجاعانه جعفر پناهی به ایران (این لعنتی دوست‌داشتنی) بعد از خیط و خبط‌های آنجا و خط و نشان‌های اینجا، ما هم جایزه غیرسیاسی و غیرسیاه نمایی خودمان را با عنوان «تخم‌سیمرغ بلورین» را به این کارگردان نامی که دعا می‌کنیم هیچگاه به شکل «یک تصادف ساده» نرود به سرای باقی، اعطا کنیم!
