وقتی ما تلقی استراتژیک از همکاری‌ها داریم، با موضع‌گیری روس‌ها یا مثلا چینی‌ها علیه تمامیت ارضی ایران و موضوع جزایر شگفت‌زده می‌شویم و برای کنترل شرایط برنامه‌ای نخواهیم داشت. در صورتی‌که اگر تنهایی استراتژیک ایران درک شود، همزمان با همکاری، مراوده، تجارت و پیوندهای سیاسی و نظامی و غیره، همواره امکان بالقوه تقابل و حتی تخاصم را باید درنظر گرفته و برای آن آماده باشیم.