واقعیت این است که «بغداد» به کسی لبخند نمی‌زند. «بغداد» و ریاست بر «منطقه الخضراء» کانون خیال‌پردازی‌های شاعرانه و سیاست‌های رمانتیسیسم نیستند. همان راهی را که در سال 2018 عادل عبدالمهدی رفت و در همان گام اول وعده‌های بزرگی را داد و استقلال خود را از جناح‌های سیاسی اعلام کرد با گستره و غلظت بیشتر محمد توفیق علاوی بر زبان می‌راند...

مهم‌ترین ویژگی روان‌شناختی مقتدی صدر را می‌توان جاه‌طلبی او برای کسب قدرت و جایگاه سیاسی و مذهبی دانست. در حقیقت، وی فردی فزون‌طلب است و همواره برای کارهایی که انجام می‌دهد زیاد از حد ارزش قائل است و به سهم خود نیز قانع نمی‌باشد. همچنین، توجه به این مسئله ضروری است که شخصیت‌های برون‌گرایی همچون مقتدی صدر در صورتی که حتی اگر به تمامی خواسته‌های خود دست پیدا کنند انیزحس جاه‌طلبی آنان را ترغیب می‌کند که در پی یک انگیزه مجهول دیگر حرکت کنند... در موقعیت کنونی نیز به نظر می‌رسد مقتدی زمینه‌ای دیگر را برای افزایش قدرت خود پیدا کرده که آن‌هم عبارت است از همراه شدن با خواست اعتراضی شهروندان عراقی.