به گزارشمتاسفانه در اغلب تحلیل‌ها، شاهد آن هستیم که ابعاد و زوایای اقتصادی مشکلات ناشی از تحریم‌ها حلاجی و تحلیل میشود و کمتر می‌بینیم که تبعات اجتماعی، فرهنگی و تربیتی تحریم‌ها مورد بررسی و کنکاش قرار بگیرد.
ایران سال‌هاست که با مقوله افزایش آسیب‌های اجتماعی روبه‌روست؛ آسیب‌هایی که باعث بروز تکانه‌های فرهنگی و مشکلات آموزشی و تربیتی جدی میشود.
مردم ایران هنوز از یاد نبرده‌اند که در اسفندماه سال99 زمان زعامت محمدجواد ظریف بر راس هرم سیاست خارجی کشور، فرصت احیای برجام و پایان دادن به تحریم‌ها ایجاد شد اما به دلایل سیاسی و جناحی این دریچه بسته شد تا دستاوردهای احیای برجام به نام دولت تازه بر صدر نشسته نوشته شود. اما چرخ روزگار آنگونه که برخی افراد و جریانات تصور می‌کردند، نچرخید تا طی بیش از 2سال گذشته مردم ذیل شدیدترین فشارهای اقتصادی و معیشتی قرار بگیرند.
واقع آنکه اصلاح‌طلبان برخلاف رقبا، هرگز به دنبال ثبت دستاوردها به نام خود نیستند؛ هر دولتی که بتواند ذره‌ای از آلام ملت را کاهش دهد باید مورد حمایت قرار بگیرد. مردم ایران سال‌هاست که زیر فشار تحریم‌ها قرار دارند و هزینه‌های تحریم را می‌پردازند. این در حالی است که کاسبان تحریم در مسیر احیای برجام مانع‌تراشی می‌کنند و تحریم‌ها را نوعی نعمت می‌دانند. تحریم‌ها تنها برای کاسبان تحریم، نعمت است اما برای مردم تهدید است و مصیبت.
