به گزارشاشارهای که زاکانی به نواقص منطقه ۲۲ دارد، ناظر بر روندی است که در جریان احداث شهرک‌های مسکونی متعدد در منطقه ۲۲ واقع در منتهی‌الیه غربی شهر تهران در کمتر از دو دهه اخیر طی شده است. عمده این شهرک‌ها در دوره ۱۳ ساله حضور محمدباقر قالیباف بر مسند شهرداری پایتخت احداث شد. بر اساس ضوابطی که از چند دهه قبل در حوزه توسعه پایتخت وجود داشته، مالکان زمین‌های بزرگ در نقاط مختلف شهر از جمله پهنه بکر منطقه ۲۲ در صورتی مجوز ساخت‌وساز مسکونی بزرگ‌مقیاس را اخذ می‌کردند که ۷۰ درصد از این اراضی را برای تامین سرانه‌های شهری به شهرداری واگذار کنند. اما در عمل این روال در جریان شهرک‌سازی‌های یکی دو دهه اخیر در غرب تهران رعایت نشد و مالکان زمین‌های مذکور که عمدتا از نوع «حقوقی» بودند، متعهد شدند خود نسبت به تامین سرانه‌ها اقدام کنند. با این حال آنچه اکنون در منطقه ۲۲ رخ داده این است که در اغلب این شهرک‌ها فقط دسترسی به فضاهایی مثل سوپرمارکت و بعضا مسجد فراهم است و از بقیه سرانه‌ها غفلت شده است.
نبود سرانه‌های سبز، فضاهای آموزشی و نظایر آن سبب شده ساکنان برج‌های منطقه ۲۲ برای رفع نیازهای حداقلی خود ناگزیر به سفر با خودرو باشند. میان هر یک از برج‌های مسکونی با برج مجاور فضای وسیع رها شده در اغلب شهرک‌ها مشهود است و شهرداری نیز مبتنی بر توافق صورت گرفته در سال‌های گذشته، چندان خود را نسبت به تامین سرانه‌ها متعهد نمی‌دانست. با این حال به تدریج با توسعه شهرک‌های مسکونی جمعیت قابل توجهی ساکن منطقه ۲۲ شده و ناگزیر است برای کمبود سرانه‌ها چاره‌ای در بیرون از پهنه سکونتی خود پیدا کند. اما در جایی مثل شهرک امید که ساخت آن در سال ۱۳۵۲ کلید خورد، تمام امکانات لازم به شکلی تامین شده که اغلب ساکنان آن برای نیازهای روزمره خود نیازی به خروج از شهرک ندارند؛ موضوعی که زاکانی آن را گوشزد و به کنایه از توسعه‌دهندگان منطقه ۲۲ انتقاد کرد.
