نتیجه اعتماد به غرب

به گزارش خبرداغ به نقل از روزنامه رسالت ، اوکراین رسما به زمین بازی روسیه و ناتو تبدیل شده است. لوهانسک و دونتسک به‌عنوان جمهوری‌های خودخوانده توسط مسکو مورد شناسایی قرارگرفته و دولت زلانسکی در کی‌یف به نماد ضعف و ناتوانی در نظام بین‌الملل تبدیل شده است.این روزها، آمریکا و اعضای اروپایی ناتو با صدور بیانیه یا حتی وضع برخی تحریم‌ها، روسیه را بابت شناسایی استقلال مناطق شرقی اوکراین مورد هجمه قرار داده‌اند اما به نقش خود در بازتولید بحران در کی یف کمترین اشاره‌ای نمی‌کنند!
واقعیت امر این است که بحران اوکراین، دو بعد «روبنایی» و « راهبردی» دارد که نمی‌توان بدون تفکیک آن‌ها از یکدیگر، تصویرسازی درستی نسبت به این پرونده صورت داد. در سال 2014 میلادی، دولت یانوکوویچ با مداخله‌ مستقیم آمریکا و اتحادیه اروپا سرنگون شد و غرب‌گرایان در کی یف و دیگر شهرها شعار عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا را سر دادند. امروز بیش از 7 سال از آن زمان سپری‌شده و اروپائیانی که اوکراینی‌ها را تشویق به قطع ارتباط سیاسی با مسکو و بازی در زمین غرب کرده بودند، حتی از پذیرش عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا نیز سرباز زده‌اند.
فراتر از آن، سران ناتو نیز غرب‌گرایان اوکراین( کسانی که خود از آن‌ها حمایت می‌کردند) را به‌عنوان طعمه‌ راهبردی خود در برابر کاخ کرملین تلقی نموده و «تنش‌زادیی میان مسکو و کی یف»را به خط قرمزی پررنگ در سیاست خارجی دولت اوکراین تبدیل مردند. امروز اوکراین نتیجه و خروجی بازی خود در زمین غرب را مشاهده می‌کند.
امروز جوبایدن رئیس‌جمهور آمریکا که مولد اصلی بحران اوکراین محسوب می‌شود، در اقامتگاه خود در کاخ سفید مستقرشده و سردرگمی طرفداران پیمان آتلانتیک شمالی را مشاهده می‌کند. بایدن از حمایت مطلق خود از کی یف سخن می‌گوید، اما تأکید دارد که وارد منازعه‌ نظامی با روسیه نخواهد شد! این همان یک بام و دوهوایی است که غرب مدت‌هاست در قبال پرونده‌ اوکراین دنبال می‌کند. روسیه که به‌وضوح می‌داند عضویت اوکراین در ناتو، مقدمه‌ای برای عضویت دیگر کشورها مانند گرجستان، مولداوی و حتی آذربایجان در این پیمان و متعاقبا محاصره تمام‌عیار روسیه توسط غرب می‌باشد، تصمیم گرفته است که در مواجهه با بحران اوکراین قاطعانه عمل کند.
بهتر است رسانه‌های غربی که این روزها «زیربنای بحران اوکراین» را در رسانه‌های خودسانسور و صرفا بر روی تحولات روبنایی و خروجی بحران مانور می‌دهند، یک‌بار برای همیشه به این سؤال پاسخ دهند که آیا اگر کودتای سال 2014 یا حتی پس‌ازآن جلوگیری از حل‌وفصل بحران میان مسکو و کی یف توسط غرب رخ نمی‌داد، امروز شاهد وضعیت آشفته‌ کنونی در اوکراین بودیم یا خیر! بدیهی است که حتی طرح این سؤال کلیدی حکم یک خط قرمز را در میان سیاستمداران و بسیاری از رسانه‌های آمریکایی-اروپایی دارد! اوکراین امروز به‌پای راهبردپردازی‌های مداخله‌گرایانه و خطرناک آمریکا و ناتو ذبح‌شده است.واقعیتی که نه‌تنها زلانسکی رئیس‌جمهور اوکراین، بلکه دیگر مقامات غربی نیز قدرت انکار یا تحریف آن را نخواهند داشت.

حنیف غفاری