به گزارش
خبرداغ به نقل از عصر ایران ، از اخبار جالب روزهای اخیر «طلاق» دو قورباغه در روستایی در هند بود. مطابق باور مردمان برخی روستا ها در ایالت آسام در شمال شرق هند برای پایان خشک سالی دو قورباغه را لباس می پوشانند و تزیین می کنند و اصطلاحا به صورت نمادین با هم ازدواج می کنند تا باران ببارد.
جالب این که این کار را انجام دادند و چند روز بعد باران هم بارید اما بسیار بیش از انتظار بارید و کار به سیل انجامید و برای توقف آن مراسم طلاق دو قورباغه را برگزار کردند!
هر دو خبر در ایران و رسانه های ما هم منتشر شد و طبعا به عنوان خبری غیر جدی و اصطلاحاً فان و با علامت تعجب و احتمالا با این قصد که در میان اخبار جدی و بعضا ملال آور لبخندی بر چهرۀ مخاطبان بنشاند.
از تعداد علامت تعجب ها و نگاه طعنه آمیز به ازدواج و طلاق قورباغه ها برای بارش یا توقف باران اما می توان دریافت که این تصور وجود دارد که تنها در هند یا در ایالت های شرقی آن قورباغه نماد باران یا پیام آور باران است حال آن که نیمای ما هم از قورباغه به عنوان «قاصد روزهای ابری» یاد می کند و البته بی ازدواج یا طلاق و «داروَگ» را خطاب قرار داده و می پرسد: کی می رسد باران؟ (در مازندران به قورباغه های درختی می گویند داروَک یا داروَگ)
گرچه می گویند: "می گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران. "
قاصد روزان ابری، داروگ ! کی می رسد باران؟
بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده های نی به دیوار اتاقم دارد از خشکیش می ترکد
-چون دل یاران که در هجران یاران-
قاصد روزان ابری ، داروگ ! کی می رسد باران؟
