| |
شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۶:۲۷
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از آفتاب نیوز ؛ شاید فکر کنید این وضعیت در میان قبایلی بسیار دورافتاده وجود داشته باشد یا توصیفی از یک دنیای اتوپیایی در یک سریال تلویزیونی است اما واقعیت آن است که این وضعیت در زندگی گروهی 300 نفره از مسیحیان رادیکال که در شرق ساسکس در انگلیس زندگی می‌کنند در جریان است.
در نزدیکی روستای "رابرتس بریج" اعضای جمعیت "برودرهوف" زندگی می‌کنند که خود را دنباله‌روی راه و شیوه زندگی عیسی مسیح می‌دانند و زندگی اشتراکی دارند. بزرگسالان این جمعیت روزها مشغول کار هستند و فرزندان‌شان با هم بازی می‌کنند و به شنا در دریاچه مشغول هستند. هیچکس در آنجا حقوقی دریافت نمی‌کند و مالکیتی بر اموال ندارد. هر آنچه که افراد نیاز داشته باشند در درون جمعیت تامین میشود. افراد سالخورده و بیمار در صورت لزوم مورد مراقبت از سوی اعضای جمعیت قرار می‌گیرند و اکثرا به طور عمومی و جمعی غذا خورده میشود آن هم همراه با آواز.
در آنجا مردم از دست تلویزیون خلاص شده‌اند. یکی از اعضای جمعیت به روزنامه بریتانیایی "میرر" می‌گوید: "ما دشمن فناوری نیستیم. اگر نیاز داشته باشیم از رایانه و اینترنت به عنوان ابزار برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم اما تصمیم گرفته‌ایم فرزندان‌مان را بدون آن تربیت کنیم. ما در فعالیت‌های روستایی محل شرکت می‌کنیم، به می‌خانه می‌رویم و با دوستان‌مان شام می‌خوریم. فرزندان ما احتمالا در مورد جهان بیش از همسالان‌شان می‌دانند".
این روزنامه در ادامه می‌نویسد: "برودرهوف" اصالتا یک جامعه آلمانی است که دارای سه هزار عضو است و در 23 منطقه در جهان اعضای آن جمعیت و پیروان‌اش زندگی می‌کنند. شاخه بریتانیایی آن در سال 1971 میلادی تاسیس شد و هر آنچه که اعضا نیاز داشتند از کلاس درس تا تجهیزات درمانی و خدمات دندانپزشکی و میوه و سبزیجات را ارائه می‌داد. اعضای خانواده‌ها ساعت 6 صبح بیدار شده و صبحانه را در ساعت 6:15 هر روز با یکدیگر صرف می‌کنند و پس از کار روزانه شام را در مدت زمانی دو ساعته با هم صرف می‌کنند و در مدرسه بچه‌ها مطالعه می‌کنند اما ظهر برای آنان بیشتر شبیه اردویی تابستانی است.
"برنارد" مدیر اجرایی جمعیت از معدود افرادی است که باید رایانه و تلفن هوشمند داشته باشد. او می‌گوید: "ما نگرانی، اضطراب و ترسی نداریم. ما مالک هیچ چیزی نیستیم. در آنجا 10 خودرو برای 300 نفر وجود دارند. اگر من نیاز به یک جفت کفش داشته باشم از سایرین نیز نیازهای‌شان را می‌پرسیم و با خریدی کلی کالاهای مورد نیاز را خریداری می‌کنیم".
