وانت عظیم‌الجثه با قدرت موتور ۱۰۰۰ اسب بخار/ سوخت این هیولا بنزین نیست

ژوراسیک اتک با توان بیش از ۱۰۰۰ اسب بخار که با تم دایناسورها مزین شده است، به عنوان یکی از خارق‌العاده‌ترین وانت‌های غول پیکر از نظر دیوانه‌وار بودن و مسئولیت زیست محیطی به حساب می‌آید.

این خودرو در رویداد انجمن بازار تجهیزات تخصصی(SEMA) در لاس وگاس به نمایش گذاشته شد و در کانون توجه قرار گرفت و کنجکاوی بسیاری از تماشاگران را برانگیخت.

این پروژه امکان استفاده از هیدروژن را به عنوان سوخت در موتورهای احتراق داخلی بزرگ(ICE) فراهم می‌کند. تنها تعداد معدودی از خودروسازان اصلی مانند تویوتا در حال بررسی این فناوری با آلایندگی صفر هستند.

مغز متفکر این پروژه شرکت متخصص هیدروژن «آرینگتون هیدروژن»(Arrington Hydrogen) است. به نظر می‌رسد، مدیر عامل این شرکت، مایک کوپلند(Mike Copeland)، به دنبال انجام یک آزمایش بزرگ و جسورانه برای پیشبرد توسعه موتورهای احتراق داخلی بزرگ هیدروژنی در شرکت خود بوده است. آنها می‌خواستند با نوعی وسیله نقلیه که پیش از این هرگز در این جهت استفاده نشده بود این کار را انجام دهند.

شرکت آرینگتون هیدروژن با بهره‌گیری از آموخته‌های پروژه‌های هیدروژنی قبلی، موتوری را مهندسی کرد که به اندازه کافی قوی بود تا این وانت را به حرکت درآورد. دستیابی به قدرت مورد نیاز مستلزم اجرای چندین اصلاح بود که شرکت را بر آن داشت تا برای بهبودهای لازم از بخش پس از فروش حمایت کند.

طی چند سال اخیر، آرینگتون تبدیل‌های هیدروژن متنوعی انجام داده است. یک مثال قابل توجه نصب یک موتور ۵.۰ لیتری در فورد فالکون اسپرینت ۱۹۶۴ است. علاوه بر این، آرینگتون با موفقیت یک GM ۶.۲ لیتری V۸ را برای کار بر روی هیدروژن تبدیل کرد.

به طور سنتی، هیدروژن به فناوری سلول سوختی محدود می‌شود، فرآیندی که در آن هیدروژن به برق تبدیل می‌شود و سپس در باتری‌ها ذخیره می‌شود. این باتری‌ها به نوبه خود موتورهای واقع در هر چرخ را به حرکت در می‌آورند.

مسئولیت ساخت موتور برای این پروژه بر عهده شرکت «دارت مشینری»(Dart Machinery) بود. نتیجه کار یک موتور ۸.۴ لیتری شورلت با سرسیلندر دارت پرو۲ و میل‌ لنگ کوتاه Big M ۵۴۰ شد که ترکیبی قدرتمند است و برای یک وانت با این مشخصات مناسب است. با این حال، ژوراسیک اتک به دلیل سیستم احتراق هیدروژنی خود متمایز به حساب می‌آید و شبیه به موتورهای احتراقی سنتی عمل می‌کند تا تنظیمات سلول سوختی که در خودروهایی مانند تویوتا میرای دیده می‌شود.

با درک اینکه یک سیستم استاندارد برای تحویل سوخت کافی نیست، مهندسان در جای دیگری به دنبال کمک بودند. فینیا(Phinia) که یک شرکت فرعی زیرمجموعه شرکت بورگ وارنر(Borg-Warner) است، وظیفه توسعه انژکتورهای تخصصی هیدروژن M۳.۵ PFI H۲ را برای این خودرو بر عهده گرفت و جریان بدون نشتی سوخت را به موتور قدرتمند تضمین کرد. تاد اندرسون(Todd Anderson)، مدیر ارشد فناوری و معاون رئیس فینیا، از مشاهده استفاده از فناوری این شرکت در یک موتور مسابقه‌ای با عملکرد بالا ابراز خرسندی کرد.

پیشرفت‌های دیگر شامل ترکیب حلقه‌های پیستون Total Seal AP بود که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و بهینه‌سازی قدرت طراحی شده بودند. مشارکت قابل توجه برندهای بزرگ مانند ادلبروک(Edelbrock) و هالتک(Haltech)، تلاش مشترک در ساخت این وسیله نقلیه خارق‌العاده را بهبود بخشید.

سال‌ها تحقیق و توسعه اختصاصی برای استفاده از هیدروژن در موتورهای احتراق داخلی بزرگ سرمایه‌گذاری شده که نشان دهنده مجموعه‌ای است که نه تنها یک راه عملی برای دارندگان وسایل نقلیه موجود فراهم می‌کند بلکه تحقیق و توسعه مداوم را برای کاربردهایی فراتر از صنعت خودرو تسهیل می‌کند.