مدال‌هایی از جنس غرور

مرتضی رضایی؛ تاریخ‌سازی؛ اصلا واژه‌اش حس غرور به آدم می دهد. وقتی به یکی می‌گویند تاریخ‌ساز یعنی کاری کرده که خیلی ها نتوانسته اند آن را انجام بدهند؛ یعنی یکی که شب و روزش را گذاشته، از خیلی از لذت‌های زندگی‌اش زده و سختی های زیادی کشیده؛ یعنی یکی مثل مهدی الفتی خودمان. یا نوشاد و نیما عالمیان. این سه نفر را مثال زدم تا قصه برای نسل جدید ملموس‌تر باشد. ترس از این است که نکند حتی نسل جدید هم مثلا مهدی الفتی را نشناسند! در دنیایی که سبک زندگی ها تغییر کرده باید هم نگران بود خیلی‌ها ندانند اصلا بازی‌های آسیایی در جریان است، ندانند که نوشاد و نیما شاهکار کرده اند و شاید ندانند تاریخ‌سازی یعنی چه؟ مثل بچه یکی از رفقا که پیام داده: «عمو! ژیمناستیک مگه هنوز هست؟ مگه قبلش ما مدال نداشتیم که حالا تو و بابام اینقدر خوشحالید؟»گفتم: «نه عمو! این یعنی تاریخ‌سازی.»که گفت: «یعنی چی؟»

حرف‌هایش بهانه شد. برای اینکه از ژیمناستیک بنویسم، از تنیس روی میز و جودو و هندبال. از روئینگ که اصلا شاید کسی یادش نباشد که در این رشته هم مدال طلا گرفته ایم یا از سوارکاری و صخره نوردی. این چند جمله برای تمام کسانی است که تاریخ‌سازی کرده اند و پرچم این مملکت را در بازی‌های آسیایی بالا برده اند. برای ورزشکارانی که خیلی های شان زنده نیستند و خیلی های‌شان فراموش شده اند اما تاریخ فراموش‌شان نخواهد کرد این تاریخ سازان را.

واترپلو

تهران ۱۹۷۴؛ مدال طلا

اندونزی ۲۰۱۸؛ مدال برنز

دقیقا ۴۳ سال طول کشید تا مدال واترپلو برای ایران در بازی های آسیایی تکرار شود. هر چند که رنگ آن طلایی نبود اما پس از انقلاب نخستین مدال کشور در این رشته آبی بود.

تیر و کمان

اینچئون ۲۰۱۴؛ مدال طلا

شاید باور کردنی نبود؛ اما در بازی های آسیایی کره جنوبی اسماعیل عبادی در رشته کامپوند انفرادی موفق شد اولین و آخرین مدال تاریخ این رشته را به دست بیاورد.

دوچرخه سواری زنان

هانگژو ۲۰۲۲؛ مدال برنز

فرانک پرتوآذر ملی‌پوش کوهستان ایران در ماده کراس کانتری زنان توانست تاریخ سازی کند و به مدال برنز برسد. این اولین مدال دوچرخه‌سواری زنان ایران در تاریخ بازی‌های آسیایی بود.

بسکتبال

دهلی ۱۹۵۱؛ برنز

اینچئون؛ ۲۰۱۴ نقره

ملی پوشان بسکتبال ایران ۶۳ سال انتظار کشیدند تا طعم کسب مدال را بچشند. آن سال در دهلی بسکتبالی ها به مدال برنز رسیده بودند اما در اینچئون رنگ مدال آسمانخراش‌ها به نقره تغییر کرد.

کانوئینگ

گوانگژو ۲۰۱۰؛ طلا

در این رقابت ها که به میزبانی چینی ها برگزار شد احمدرضا طالبیان در رشته کانوئینگ موفق شد مدال خوشرنگ طلا را بر گردن بیاویزد.

سوارکاری

هیروشیما ۱۹۹۴؛ برنز تیمی

این تنها مدال تاریخ سوارکاری ایران در بازی های آسیایی است. تیم ایران متشکل از داود بهرامی، عزت وجدانی، کاظم وجدانی و شاهرخ مقدم موفق به کسب مدال برنز بازی های آسیای شدند.

روئینگ

گوانگجو ۲۰۱۰؛ طلا

مدال طلایی که محسن شادی در بازی های آسیایی گوانگجو گرفت هم تنها مدال رشته روئینگ در این رقابت ها است.

کوهنوردی

جاکارتا ۲۰۱۸؛ طلا

رضا علیپور و یک مدال خوشرنگ طلا در رسته سنگ‌نوردی. با وجود اینکه چند سالی از کسب این مدال می گذرد شاید هنوز هم برای خیلی ها کسب این مدال باعث تعجب باشد اما علیپور کاری کرد کارستان تا ایران را در ادوار بازی های آسیایی در رشته کوهنوردی صاحب مدال طلا کند،

جودو

بوسان ۲۰۰۲؛ طلا

مسعود حاجی آخوند زاده هم نامخودش را به سینه تاریخ سنجاق کرده است. جودو قطعا مدال های زیادی در بازی های آسیایی گرفته و خواهد گرفت اما اولین تاریخ سازی را دلاوری از خطه خراسان انجام داده است.

کبدی

پالمبانگ ۲۰۱۸؛ پالمبانگ؛ طلا

از زمان ورود کبدی یا همان “زو” خودمان به بازی های آسیایی این برای نخستین بار بود که هم در رده مردان و هم در رده زنان صاحب مدال طلا شدند.

هندبال ۲۰۱۰؛ گوانگجو؛ نقره

البته هندبالیست ها چهار سال قبل هم به مدال برنز رسیده بودند اما مدال بازی های گوانگجو از این نظر اهمیت دارد که نخستین مدال به رنگ نقره این رشته تیمی است.

تنیس روی میز ۲۰۲۲؛ هانگژو؛ برنز

پس از ۶۵ سال تنیس روی میز ایران در دو بخش تیمی و دوبل موفق شد دو مدال برنز به ارمغان بیاورد. این افتخار نه فقط برای رشته ای مثل تنیس روی میز، بلکه برای کل ورزش ایران از اهمیت بالایی برخوردار است.

ژیمناستیک ۲۰۲۳؛ هانگژو؛ نقره

ارزش این مدال برای ورزش ایران به اندازه الماس است. بیش از هشتاد سال انتظار برای کسب این مدال ژیمناستیک کاران را تشنه نگه داشته بود. چهره الفتی پس از کسب این مدال را دیدید؟ بغض بدجور گلویش را فشار می داد، درنهایت هم ترکید و آنجا که باور کرد مدال نقره را کسب کرده روی پرچم ایران افتاد، اشک ریخت و مدالش را به همه مردم تقدیم کرد.