سخنگوی اتحادیه اروپا با تکرار ادعای سیاسی درباره مشارکت ایران در جنگ اوکراین مدعی شد که درصورت ادامه حمایت ادعایی تسلیحاتی ایران از روسیه، تحریمهای بیشتری علیه تهران وضع خواهد شد.
به گزارش خبرداغ به نقل از ایرنا، پیتر استانو سخنگوی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا روز چهارشنبه در نشستی با خبرنگاران و نمایندگان رسانهها گفت: ما هر نوع حمله وحشیانه و غیرانسانی روسیه به اهداف غیرنظامی در اوکراین را به شدت محکوم کردیم. بدیهی است که این حملات تنها با هدف افزایش رنج مردم غیرنظامی صورت میگیرد. از اهدافی که انتخاب می کنند می بینید، آنها می خواهند رنج مردم را در این سرمای یخبندان افزایش دهند؛ خواه در کی یف و خواه در سایر نقاط اوکراین.
وی ادعا کرد: این واقعیت که روسیه از پهپادهای ایرانی استفاده می کند در آخرین تصمیم اتحادیه اروپا نیز منعکس شد. زمانی که تصمیم گرفتیم در دور دوم، تحریم هایی را علیه افراد و نهادهای ایرانی برای فروش پهپاد به روسیه اعمال کنیم.
سخنگوی جوسپ بورل، گفت: اتحادیه اروپا این موضوع را به شدت محکوم می کند، ما گفتیم که ارسال پهپادها به روسیه غیرقابل قبول است. هر گونه کمک خارجی به روسیه در مورد تدارکات نظامی و حمایت از این تجاوز غیرقانونی، غیرقابل قبول است. به همین دلیل است که ما بلاروس را به دلیل حمایت از این تهاجم، تحریم کردیم، ما نهادها و افراد ایرانی را در دو مرحله در ارتباط با تامین پهپادها تحریم کردیم و اتحادیه اروپا آماده است تا در صورت ادامه حمایت نظامی ایران از روسیه، به این مسیر ادامه دهد.
آمریکا و متحدانش در حالی ایران را از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد خارج کردند که طبق اسناد موجود خودشان از ناقضان حقوق زنان در جهان هستند.
خرید و فروش زنان برای اهداف جنسی در آمریکا به ویژه در نیویورک و ایالتهای همجوار به قدری افزایش یافته که اهالی رسانه در این کشور در ماههای اخیر در مورد تبدیل شدن این معضل به پدیدهای رایج در جامعه آمریکایی و تبعات آن هشدار داده اند. تصاویر زنانی که برای مقاصد شیطانی و هوس بازی عدهای در قفسهای مخصوص مورد خرید و فروش قرار میگیرند به راحتی با جستجویی ساده قابل مشاهده است.
در آمریکا دختران توسط باندهایی ویژه خرید و فروش میشوند. در واقع قاچاق انسان در آمریکا در ظاهر به شکل خودفروشی دختران دیده میشود که این فعالیتها توسط گروههای خشنی سازمان دهی میشوند که هرگز پلیس یا هر مقام قضایی با آنها برخورد نمیکند.
طبق اسناد و مدارک موجود قاچاق انسان پس از قاچاق اسلحه و مواد مخدر سومین تجارت غیرقانونی در جهان است که بخش عمده آن در آمریکا صورت میپذیرد. بنابر اعلام رسمی سازمانهای حقوق بشر سالانه بیش از ۳۲ میلیارد لار توسط باندهای جنایتکار قاچاق انسان پول شویی میشود و عدهای در آمریکا تنها از همین طریق درآمدهای میلیاردی دارند.
این در حالیست که طبق اعلام رسمی سازمان بین المللی مطالعات زندانها و گزارش نشریه معتبر "فوربس"، حدود یک سوم از زنان زندانی در جهان در زندانهای آمریکا بازداشت هستند. در گزارش این سازمان بین المللی آمده است که بیش از ۲۰۱ هزار زن زندانی در آمریکا وجود دارد که حدود ۱۰ درصد از جمعیت زندانیان در این کشور را تشکیل میدهد.
همچنین براساس تحقیقات انجام شده در موسسه تامسون رویترز، آمریکا در بین ۱۰ کشور اول ناامن جهان برای زنان قرار دارد؛ این رتبه بیش از یک دهه است که بدون تغییر باقی مانده؛ رواج انواع ناهنجاریها و ظلم و بهره کشی جنسی از زنان در قالب ازدواج آزاد، همجنسگرایی، گسترش ازدواج سفید، دستمزدهای نابرابر در شرایط کاری برابر فارغ از درنظرگرفتن توان جسمی و روحی زن، محیطهای ناامن شغلی و تحصیلی، آمار بالای سو استفاده و تجاوز به زنان و آزارهای جنسی در محل کار و تحصیل، تبعیضهای نژادی، امار بالای زندانیان زن و حتی زنان زندانی باردار و دارای نوزاد، درصد بالای سقط جنین، فقر، رواج روسپیگری و قاچاق زنان، تجاوز به زنان در زندانها تنها بخشی از مواردی است که میتواند بنابر استدلال اتاق فکرها و موسسات تحقیقاتی و پژوهی آمریکا دلیلی باشد بر اینکه آمریکا نمیتواند در جایگاه کشوری مدافع حقوق زنان اقدامی انجام دهد و یا تصمیمی بگیرد.
فروش زنان آمریکایی
حالا کشوری با این تفاسیر و با این رده جهانی از رعایت حقوق زنان روز گذشته در روندی بی سابقه و خارج از ساختار قانونی سازمان ملل تلاش کرد با حمایت دو یار غار خود یعنی انگلیس و فرانسه ایران را به بهانه نقض حقوق زنان در کشور از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد خارج کند؛ اقدامی که با حمایت همپیمانان واشنگتن در نهایت به وقوع پیوست و پیش نویس قطعنامه لغو عضویت ایران از کمیسیون زن این سازمان با ۲۹ رای موافق، ۸ رای مخالف و ۱۶ رای ممتنع به تصویب رسید.
اقدامی که به گفته نمایندههای اروپایی به دلیل ناتوانی آنها برای مقابله با آمریکا به رقم روند عادی این سازمان بین المللی رقم خورد. آمریکا در این نشست با وجود ادعاها و شعارهای دیپلماسی و نیز تلاش برای شنیدن صدای مخالفان در این جلسه حتی برای هیئت ایرانی برای حضور در این نشست روادید صادر نکرد.
در این نشست آمریکا و متحدان غربی اش یعنی اعضای اتحادیه اروپا و کانادا و کشورهای آرژانتین و شیلی، کلمبیا، گواتمالا، پرو و پاناما به لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل رای مثبت دادند و کشورهایی چون مکزیک، تایلند و تونس رای ممتنع دادند.
کشورهای بولیوی، چین، قزاقستان، نیکاراگوئه، نیجریه، عمان، روسیه و زیمبابوه نیز به قطعنامه پیشنهادی برای حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل رأی مخالف دادند.
کمیسیون مقام زن، نهادی زیرمجموعه اکوسوک است که از سال ۱۹۴۶ تلاش میکند در حوزه چالشها و مشکلات زنان، راهگشا باشد و جمهوری اسلامی ایران از طریق انتخاباتی شفاف و دموکراتیک و با حمایت گروه آسیا و اقیانوسیه و با رای اکثریت اعضای اکوسوک به عضویت آن درآمده است.
شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (Economic and Social Council) موسوم به اکوسوک (ECOSOC) یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل بوده و مسئولیت رسیدگی به امور اجتماعی، اقتصادی و امور مرتبط با کارگزاریهای تخصصی سازمان ملل را برعهده دارد. اکوسوک در حال حاضر دارای ۵۴ عضو است و آخرین بار جمهوری اسلامی ایران از ابتدای سال ۲۰۱۹ میلادی به مدت سه سال به عضویت آن انتخاب شده بود که دوره اش سال گذشته به پایان رسید.
سازمان مللی که این روزها به جای رسیدگی به امور زنان و کودکان در کشورهایی، چون یمن، افغانستان، سوریه و برخی از کشورهای فقیر آفریقایی دنباله روی اهداف سیاسی و مضحک آمریکا شده است، به جای فریاد زدن برای دفاع از حقوق تمام انسانهایی که به دلیل طمعهای سیاسی عدهای هر روز کشته میشوند، به جای دفاع از زنان و دختران فلسطینی که در سرزمین آبا و اجدادیشان هر روز را با ترس تهاجم و وحشی گری صهیونیستها میگذرانند، حالا دنبال یک مشت ادعاهای واهی و بی اساس دولتی را گرفته که کارنامه عملکردش برای بسیاری در جهان واضح و مشخص است، کشوری که فقر، تبعیض نژادی، حملات مسلحانه، تجاوز و تن فروشی در آن به صنعتی تبدیل شده تا جیب دولتمردان و لابیهای قدرتمندش را پر کند. این سازمان ملل شاید بهترین مکان برای عضویت همین کشورها باشد تا در سایه آن بتوانند بر جنایات خود سرپوش بگذارند.
تولید، حمایت، همزیستی و مدیریت تروریسم براساس اسناد تاریخی یکی از وجوهات ممیزه سیاست خارجی آمریکا در روابط با ملل و دُوَل خارجی است. آنچه تاریخ در خود ثبت و مقامات آمریکایی به آن اذعان دارند مشخص می کند که منبع و مصدر تروریسم جایی غیر از منطقه خاورمیانه است.
همزمان با سالگرد هدف قرار گرفتن هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناو جنگی آمریکا در آبهای خلیج فارس، دولت ین کشور در قالب سند راهبرد نظامی آمریکا در سال ۲۰۱۵، جمهوری اسلامی ایران را به حمایت از تروریسم در جهان متهم کرد. مسئله ای که گرچه موجب تمسخر بسیاری از کارشناسان شد اما در کشاکش مذاکرات هسته ای پنج بعلاوه یک با ایران نشان داد آمریکایی ها به هیچ وجه بنای دوستی با هیچ دولت و ملتی جز از زاویه نگاه ارباب رعیتی ندارند و اساسا خوی استعماریشان اصلاح شدنی نیست.
انتشار این سند و ادعای جدید واشنگتن علیه جمهوری اسلامی ایران در حوزه تروریسم موجب شد، کند و کاوی در تاریخ یکصد ساله روابط بین الملل و رفتارهای آمریکا در خصوص کشورهای دور و نزدیک این کشور داشته باشیم. کاوشی که نشان داد واشنگتن ید طولایی در بخش تولید ، صدور و مدیریت تروریسم سازمان یافته درجهان دارد.
با نگاهی به عملکرد دولت آمریکا حداقل از یک قرن پیش تا کنون شاهد آن هستیم که هر زمان اقدامات تروریستی دولت این کشور در سطح جهان افزایش بیشتری می یابد به همان میزان هم فعالیت سازمان ها و موسسات رسمی و وابسته آن (نظامی- سیاسی) برای متهم کردن کشورهای دیگر به حمایت از تروریسم گسترش می یابد.
جهان طی نیم قرن گذشته به دریافت نصیحت های دلسوزانه وایضا پدرانه! وسمت وسو دادن های آمریکا در زمینه های مربوط به دمکراسی و حقوق بشر عادت کرده بود که طی چند سال گذشته مبارزه با تروریسم هم به آن اضافه شده است.
به هر شکل از دیدگاه سیاستگذاران کاخ سفید، واشنگتن پیشروی کشورهای جهان در این چنین مسایلی محسوب می شود در حالیکه به اعتراف بسیاری از تحلیلگران بزرگ اگر آمریکا بخواهد خود را در یک مسئله در صف اول و پیشقراول تمامی کشورهای جهان بداند باید آنرا در سردمداری تروریسم جهانی جستجو کند.
این توصیف جمله ای شعاری یا نشات گرفته از یک رویکرد واکنشی نیست بلکه تحلیلی است که نوام چامسکی تحلیلگر برجسته آمریکایی روز ۲۱ اکتبر سال گذشته در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی “انفرمیشن کلیرنگ هاوس” منتشر شد، اعلام نمود.
چامسکی در این مقاله خود به بخش های از تحقیق سازمان اطلاعات روسیه در رابطه با عاملان پشت پرده عملیات تروریستی بزرگ انجام گرفته در جهان که در روزنامه پراودا منتشر شده بود، استناد کرد. تحقیقی که نشان می داد اکثر این اقدامات تروریستی به نحوی به عواملی از آمریکا منتهی می شوند زیرا برای ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور نیز جای سئوال داشت که این حجم بزرگ از عملیات تروریستی توسط چه سازمان یا طرفی ساماندهی وهدایت می شوند که سازمان اطلاعات روسیه نیز به آن پاسخ داد.
شاید به این مسئله نیز به دید موضع گیریهای شرق وغرب ورسوبات باقی مانده از جنگ سرد و تلاش روسیه برای بازگشت به جایگاه قدرت جهانی تفسیر شود اما اگر شماره ۱۴ اکتبر سال گذشته روزنامه نیویورک تایمز را مطالعه کنید به طور حتم خواهید دید که تیتر اول آن به گزارشی اختصاص یافته بود که عملیات تروریستی (موفق وناموفق) سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) بنا به درخواست کاخ سفید را لیست کرده است.
از نکات جالب در این گزاش آن است که در مقدمه آن تاکید شده است این گزارش بنا به درخواست باراک اوباما رئیس جمهور برای مشخص شدن تعداد عملیاتی که با هزینه دولت در کشورهای خارجی انجام گرفته و بررسی دلایل شکست عملیات های ناکام صورت پذیرفته است تا به پویایی چنین اقداماتی در آینده کمک شود!
به هر شکل در هر دوره ای تعدادی از کشورهای یاغی وجود دارند که دولت آمریکا بر خود واجب! می داند تا به جنگ با آنها بپردازد وآنها را مورد سرکوب قرار دهد.
با بررسی اقدامات دولت آمریکا از سومالی درآفریقا تا نیکاراگوئه درآمریکای لاتین واقدامات این کشور در کوبا تا عملیات صورت گرفته در خاورمیانه از افغانستان گرفته تا عراق ، سوریه ، لبنان و در صدر آن عملیات تروریستی انجام گرفته در جمهوری اسلامی ایران چنان حجم بزرگی از اقدامات را به خود اختصاص می دهد که حتی لیست کردن مشخصات این عملیات وتاریخ انجام آن نیز حجم زیادی از زمان را خواهد گرفت.
اما بی تردید تجاوز ناکام به جمهوری اسلامی ایران وزمین گیر شدن متجاوزین درطبس ، حمله تروریستی ۳ جولای ۱۹۸۸ به هواپیمای مسافربری ایرانی که منجر به شهادت ۲۹۰ شهروند غیر نظامی از جمله ۶۶ کودک ونوزاد ، حملات هوایی پهبادهای آمریکایی به تجمع مردم افغانستان ویمن به ویژه به خاک وخون کشیدن عروسی های آنها که بارها ومتعمدانه تکرار شده است واز آن مهمتر جوخه های مرگی که در سال ۱۹۸۱ در کشورهای آمریکای لاتین تاسیس واز سال ۲۰۰۵ در منطقه خاور میانه نیز کلید زده شد وامروز شاهد اوج جنایات آن در عراق وسوریه هستیم ، اقداماتی است که هرگز از اذهان عمومی پاک نخواهد شد.
در اینجا این پرسش مطرح می شود برای کشوری که تنها ۲۳۹ سال از تاریخ حیاتش می گذرد و ۹۳ درصد از این عمر خود یعنی ۲۲۲ سال آنرا در جنگ وتجاوز به کشورهای مختلف در سرتاسر جهان سپری کرده ودوست ودشمن از اقدامات تروریستی اش آگاهی دارند دیگر جایی برای متهم کردن دیگران باقی مانده است؟
در ذیل به طور تیتر وار به شماری از اقدامات تروریستی و به عبارت دیگر تروریسم دولتی آمریکا در یک قرن اخیر که در برگ های تاریخ به ثبت رسیده جهت تنویر اذهان مخاطبان گرامی و یاداوری آنچه شاید کمتر به گوش نسل حاضر رسیده است را مرور می کنیم. بدیهی است که ممکن است برخی از اقدامات آمریکا در قالب اقدام تروریستی مستقیم یا غیر مستقیم به دلایل مختلف در این فهرست از قلم افتاده باشد.
۱۹۰۱ — ورود مستقیم نیروهای آمریکایی به کلمبیا
۱۹۰۲ — حمله به پاناما
۱۹۰۴ — ورود نیروهیا آمریکایی به کره و مغرب
۱۹۰۵ — ورود نیروهای آمریکایی به هندوراس علیه انقلاب این کشور
۱۹۰۵ — حمله به مکزیک (در کمک به دیکتاتور وقت بورویریو دمازبرای سرکوب قیام مردمی این کشور)
۱۹۰۷ — حمله به نیکاراگوا
۱۹۰۷ — ورود نیروهای آمریکایی به دومینیکن برای سرکوب انقلاب این جمهوری
۱۹۰۷ — نیروهای آمریکایی در جنگ میان هندوراس و نیکارگوا مشارکت کردند
۱۹۰۸ — نیروهای آمریکایی در خلال انتخابات پاناما در این کمشور مداخله کردند
۱۹۱۰ — آمریکا نظامیان خود را برای سرکوب کودتا علیه حکومت نیکاراگوا به این کشور گسیل داشت
۱۹۱۱ — ورود نظامیان آمریکایی به هندوراس برای حمایت از کودتا به رهبری مانوئل بونیلا بر ضد رئیس جمهور منتخب میگل داویا
۱۹۱۱ — سرکوب قیام ضد آمریکایی در فیلیپین
۱۹۱۱ — مداخله در چین
۱۹۱۲ — حمله و اشغال کوبا
۱۹۱۲ — حمله به پاناما
۱۹۱۲ — حمله به هندوراس
۱۹۱۲ — ۱۹۳۳ — اشغال نیکاراگوا . از این زمان نیکاراگوا به مستعمره ای برای احتکار شرکت های آمریکایی تبدیل شد. در سال ۱۹۱۴ عهدنامه ای در واشنگتن به امضا رسید که براساس ان ایالات متحده آمریکا اجازه می یافت کانالی را میان دو اقیانوس از طریق خاک نیکاراگوا احداث کند و براساس همین عهدنامه چامرور به عنوان رئیس جمهور نیکارگوا نیز تعیین می شد. علاوه براین عهد نامه موافقت نامه های دیگری هم به امضا رسید که هرچه بیشتر دولت و ملت نیکاگوا را به سوی بردگی بیشتر برای آمریکا هدایت می کرد.
۱۹۱۴ — ۱۹۳۴ — هائیتی. نیروهای آمریکایی پس از وقوع چندین انقلاب در هائیتی وارد این کشور کرد و به مدت ۱۹ سال هائیتی تحت اشغال آمریکا در آمد
۱۹۱۶ — ۱۹۲۴- اشغال جمهوری دومینکن به مدت ۸ سال
۱۹۱۷ — ۱۹۳۳ — اشغال کوبا.
۱۹۱۷ — ۱۹۱۸ — مشارکت در جنگ جهانی اول
۱۹۱۸ — ۱۹۲۲ — مداخله در روسیه
۱۹۱۸ — ۱۹۲۰ — ورود نظامیان آمریکایی به پاناما
۱۹۱۹ — ورود نظامیان آمریکایی به کاستاریکا
۱۹۱۹ — حمله به هندوراس
۱۹۲۰ — حمله به گواتمالا
۱۹۲۱ — حمایت آمریکا از گروههای مسلحی که برای براندازی کارلوس گیریرو تلاش می کردند
۱۹۲۲ — مداخله در ترکیه
۱۹۲۲ — ۱۹۲۷ — ورود نظامیان آمریکایی به چین
۱۹۲۴ — ۱۹۲۵ — حمله به هندوراس
۱۹۲۵ — حمله به پاناما
۱۹۲۶ — حمله به نیکاراگوا
۱۹۲۷ — ۱۹۳۴ — آمریکا چین را به اشغال در آورد
۱۹۳۲ — حمله به السالوادور
۱۹۳۷ — حمله به نیکاراگوا
۱۹۴۷ — ۱۹۴۹ — حمله به یونان
۱۹۴۸ — ۱۹۵۳ — حمله به فیلیپین
۱۹۵۰ — حمله به پورتریکو
۱۹۵۰ — ۱۹۵۳ — حمله به کره
۱۹۵۸ — لبنان
۱۹۵۸ — جنگ با پاناما
۱۹۵۹ — نظامیان آمریکایی وارد لائوس شدند
۱۹۵۹ — حمله به هائیتی
۱۹۶۰ — عملیات نظامی آمریکا در اکوادور
۱۹۶۰ — حمله به پاناما
۱۹۶۵ — ۱۹۷۳ — تجاوز خونین به ویتنام
۱۹۶۶ — حمله به گواتمالا
۱۹۶۶ — حمایت نظامی از اندونزی علیه فیلیپین
۱۹۷۱ — ۱۹۷۳ — بمباران لائوس
۱۹۷۲ — حمله به نیکاراگوا
۱۹۸۰ — عملیات نظامی علیه ایران در طبس موسوم به پنجه عقاب که باشکست مواجه شد
۱۹۸۳ — دخالت نظامی در گرینادا
۱۹۸۶ — حمله به لیبی و بمباران طرابلس و بنغازی
۱۹۸۸ — حمله آمریکا به هندوراس
۱۹۸۸ — حمله به هواپیمای مسافربری ایرانی و قتل عام تمامی ۲۹۰ نفر سرنشین این هواپیما
۱۹۸۹ — نظامیان آمریکایی ناآرامی ها در جزایر ویرجین را سرکوب کردند
۱۹۹۱ — عملیات نظامی گسترده در عراق (جنگ اول خلیج فارس)
۱۹۹۲ — ۱۹۹۴ — اشغال سومالی و انجام خشونت بسیار مفرط علیه شهروندان این کشور
۱۹۹۸ — حمله به سودان . هواپیماهای آمریکایی به بهانه تولید گاز اعصاب یکی از کارخهانه های ساخت دارو را بمباران کردند
۱۹۹۹ — آمریکا با پوشش ناتو جنگی را علیه یوگسلاوی براه انداخت. بمباران این کشور ۷۸ روز به طول انجامید و یوگسلاوی از هم فروپاشید
۲۰۰۱ — حمله و اشغال افغانستان به بهانه تعقیب گروه القاعده
۲۰۰۳ — حمله و اشغال عراق بدون مجوز سازمان ملل
۲۰۱۱ — حمله به لیبی پس از پیروزی انقلاب این کشور و سرنگونی دیکتاتور قذافی
۲۰۱۱ — حمایت از گروههای مسلح تروریستی در سوریه با هدف براندازی نظام منتخب ملت سوریه
۲۰۱۱ — اعلام حمایت از رژیم آل خلیفه درسرکوب قیام مردمی این کشور
۲۰۱۵ — اعلام پشتیبانی از آل سعود در جنگ این کشور علیه انقلاب ملت یمن