آموزش و پرورش نیاز به ژنرال دارد نه سرباز تازه‌کار

۱. رئیس جمهور حق دارد که وزیر مورد نظرش را از جناح مورد تایید خودش انتخاب کند.
تنها یک رئیس جمهور  به رقیب شکست خورده اش پیشنهاد داد که  شما برای کابینه به میزان سهم آرایتان  وزیر معرفی کنید و رقیب صاحبدل و صاحب اندیشه و عزتمند هم نپذیرفت.
۲.فایل های صوتی و مکتوب همکاران وزیر پیشنهادی  آموزش و پرورش برعلیه ایشان را از نظر اصالت و صحت نه تایید میکنیم و نه رد . اگرصحت داشته باشد که وااسفا  و اگر کذب باشد توانایی گزینشی آقای باغ گلی زیر سوال میرود که چنین همکارانی انتخاب  و با آنها کار کرده و بچه های مردم را به آنها سپرده اند.
۳.اگرنسبت فامیلی با رئیس جمهور داشته باشد یا نداشته باشد مهم نیست. اصل موضوع توانایی یا عدم قابلیت اجرایی وزیر پیشنهادی و اصلح بودن فرد در مقایسه با دیگران است طبعا اگر اصلح باشد ولو فرزند رئیس جمهور باشد نباید مانعی برای وزارتش باشد و اگر برترین نباشد درهرصورت نباید وزیر بشود . 

در دولت های گذشته  دولت آقای هاشمی یک وزیر را  هشت  سال راس وزارت اموزش و پرورش نگهداشت و البته دکتر نجفی یک سال هم در دولت آقای موسوی کار کرده بود و بدنه مدارس در آن ایام از ایشان به نیکی یاد میکنند و در دولت آقای خاتمی نیز دو وزیر هرکدام به مدت  ۴ سال در راس این وزارتخانه بودند و وزیر دوم چندان به ترکیب وزیر قبلی دست نزد و می توان گفت که این ۱۷ سال نوسان چندانی وجود نداشته است.
ولی در دولت های بعدی وزرای بیشتری آمدند و فرصت کاری اساسی نیافتند و رفتند  وگاهی بیش از یکی دوسال بر مسند وزارت نماندند.

اینک در مورد وزیر پیشنهادی باید ملاحظات زیر را مورد توجه قرار دهیم:
آموزش و پرورش با اکثریت قریب به اتفاق خانواده ها در ارتباط است و میلیونها دانش آموز و بیش از یک میلیون معلم و فرهنگی را زیر پوشش دارد. و از کلانشهر های بی در وپیکر گرفته تا روستاهای دور افتاده حضور دارد.
فرهنگیان با وجود نیازهای تامین نشده مادی با احساس عاطفی و عشق به سازندگی نسل آینده تمام ناگواریهای کار را تحمل میکنند (البته صبرشان رو به پایان است ) ولی زبان اقناع و ایجاد نشاط کاری آنها با زبان مشاغل دیگر متفاوت است لذا هر مدیری با هرنوع پیشنه و روش تعاملی را چشم بسته نمی پذیرند.
اگر وزیری از جنس آنها نباشد از پیش قافیه را باخته است و در اندک زمانی به مهره ای سوخته تبدیل می شود.
وزیر پیشنهادی که  حتی چند سالی در مدرسه دولتی کار نکرده  و در زنگ تفریح با معلمین هم کلام نشده باشد جنس نیروی انسانی وزارت تحت پوشش خود را نمی شناسد و از قبل شکست خورده است.
به همین دلیل صراحتا می گویم وزیر پیشنهادی آقای رئیسی به خاطر این نقیصه موفق نخواهد بود و اصلا دلیل دیگری لازم ندارد.
 بااین وجود مسائل دیگری هم مطرح است که به آن ها اشاره ای گذرا خواهم داشت.

این که فکر کنیم کشش اقتصادی جامعه به نحوی است که بیش از حداکثر ۱۰ درصد دانش آموزان را جذب مدارس غیر دولتی کند خیال خامی بیش نیست . کسی که از مدارس غیر دولتی با دانش اموزان خاص و معلمین ویژه ودرآمدهای تضمین شده از سوی نهادها و یا شهریه های کلان بیاید و بخواهد مدارسی با دانش آموزان گرسنه و دارای سوء تغذیه و معلمین بدهکار زیر خط فقر را اداره کند و بر خصوصی سازی بیش از حد فعلی تاکید کند نشان میدهد که شناخت کافی از فضای موجود جامعه را ندارد و وزارتش دیرپا نخواهد بود.او نه جامعه را می شناسد و نه معلم را و نه دانش آموز را.

نگارنده معتقد است معلم هرمقطع تحصیلی در صورتی موفق است که  لااقل یک فرزند در همان مقطع را بزرگ کرده باشد تا  درک مشخصی از ویژگی کودکان و نوجوانان درآن سن و سال را داشته باشد. (هرچند فعلا چنین خواسته ای تحقق نیافته است) و نیز این ویژگی را باید مدیران مدارس هم داشته باشند و مسئولین ادارات  باید فرزندانی تا مقطع دیپلم را درک کرده باشند و وزیر علاوه بر آنها باید ویژگی معلمی و کارمندی آموزش و پرورش را  داشته باشد.
گاهی به عناوین دکترا برای وزرا اشاره و تاکید می شود. هم اکنون دراین کشور تا دلتان بخواهد دکترا در رشته های مختلف داریم و سوال این است که چند مخترع و کار آفرین داریم؟ داشتن مدرک تحصیلی لازم است ولی کافی نیست و حتی شرط اساسی نمی باشد. صاحب مدرکی اگر طرحی را در کل آموزش و پرورش دولتی ارائه و اجرا کرده باشد قابل عنایت است وگرنه به صرف داشتن عنوان و مدرک  توسط وی اتفاق خاصی نخواهد افتاد.

بر جوان بودن افراد در وزارت تاکید میشود لازم به یاداوری است که اشخاصی مانند دکتر اکرمی و دکتر نجفی و دکتر مظفر  هم در هنگام انتخاب به عنوان وزیر جوان بودند ولی تجربیات  و رزومه قابل قبولی داشتند و دو نفر از آنها کار دبیری تا مدیرکلی را  در آموزش و پرورش انجام داده بودند.
شنیده شده که وزیر پیشنهادی از آقای رئیسی قول هایی برای مساعدت معیشتی  به فرهنگیان را گرفته و ایشان هم سفارشاتی به رییس سازمان برنامه و بودجه کرده اند این کار ارزشمند است ولی هرکسی که با عدد و رقم سروکار داشته باشد می داند که وقتی خزانه خالی باشد اقای میرکاظمی هم کاری از دستش بر نخواهد آمد .
ارتباط ویژه آقای حاجی میرزایی با آقایان نوبخت و واعظی بر کسی پوشیده نیست ولی مگر عملکرد مالی وی با گذشتگان  تفاوت معناداری داشته است؟ تامین زندگی معلمین دستوری نیست بلکه علاوه بر همت و جهت گیری  نیاز به تدبیر  دارد و گاهی پاره ای از دستورها نشانگر عدم اطلاع دستور دهنده از وضع کشور است.

مسئله دیگری که ممکن است از دلایل معرفی این وزیر باشد تاکید بر مذهبی شدن مدارس است و حال آن که باید توجه داشته باشیم همه فرهنگیان علاقمندند دانش آموزانی مذهبی متعادل داشته باشند بعلاوه این که فرایند مذهبی شدن نوجوانان باید با یک تدبیر  عاقلانه و غیرمستقیم باشد .ما سالهای دهه اول انقلاب امور تربیتی  و انجمن های اسلامی قوی در مدارس داشتیم  ولی خروجی مدارس همین جامعه فعلی است . 
طبعا تجربیات موفق  و شاید هم نا موفق بعضی از  مدارس مذهبی  را اگر بخواهیم مد نظر داشته باشیم  باید توجه کنیم که اساسا  دانش اموزانی به این مدارس وارد شده اند که خانواده های آنها مذهبی بوده و بچه ها در محیط  مدرسه و خانه هماهنگ بوده اند وحال آن که وقتی خانواده ها روش تربیتی مذهبی دستوری را قبول نداشته  باشند رفتار آنها در خانواده  دانش آموز را با تعارض مواجه  کرده و باعث  دوگانگی شخصیتی خواهد شد و نهایتا با  توجه به این که  با خانواده پیوند پابرجا و دیرینه تری دارد به همان سمت و سو متمایل خواهد شد. 

نکته دیگر آن که وزیر آموزش و پرورش با انتصاب حدود ۱۰۰ پست مدیریتی  مستقیم و هزاران مدیر غیرمستقیم مواجه است و عدم شناخت بدنه آموزش و پرورش از سوی وزیر پیشنهادی و نا آشنایی با روند وپیچیدگی انتصاب مدیران استانی  از نظر پذیرش آنها از سوی مسئولین استان و نیز بدنه فرهنگیان برای وزیر تازه کار چنان چالشی را ایجاد می کند که توان حل آن رانخواهد داشت.
کوتاه سخن این که  وزیر پیشنهادی راه به جایی نخواهد برد.
 این مهره جوان را نسوزانید به اوکار اجرایی  استانی و سپس ملی حداکثر درحد معاون یک اداره کل بدهید تا  مسیر رشد طبیعی را طی کند شاید ده سال بعد وزیر قابلی بشود .
 تاکید می کنم آموزش و پرورش  نیاز به ژنرال دارد نه سرباز تازه کار .....