شهرآورد را به چشم فرصت نگاه کنیم

در فوتبال ما هم تقابل پرسپولیس و استقلال درست همین حالت را دارد. فوتبالی که در قاره و حتی بیرون از آسیا هم به آن توجه می‌شود. خیلی‌ها برای این دیدار به تهران می‌آیند و خیلی رسانه‌ها حتی از اروپا نماینده‌شان را به آزادی اعزام می‌کنند که همه اینها نشان‌دهنده اهمیت و ارزش این دیدار است اما متأسفانه ما خودمان هنوز به اهمیت بارز این دیدار پی نبرده‌ایم. فوتبالی که می‌تواند اثرگذاری شگرفی بر نسل نونهال و نوجوان کشور بگذارد بعضاً با تصمیماتی ناصحیح به بیراهه رفته و برعکس آنچه از این مسابقه بزرگ انتظار می‌رود جواب می‌دهد.

فوتبال در دنیا یعنی اقتصاد و اقتصاد یعنی ارتباط مستقیم با خانواده‌ها از پایین‌ترین قشر گرفته تا بالاترین‌ها. در فوتبال که مخاطب عام آن به مراتب بیش از مخاطب خاص است و در سراسر اجتماع پایگاهی نسبتاً قوی دارد می‌توان بسیاری از معضلات بزرگ اجتماعی را دنبال کرد و با رفع یا کم‌اثر کردن‌شان گام بزرگی در جهت اصلاح اشکالات برداشت. اشکالات اجتماعی، بهداشتی، رفتاری و حتی مسائل سیاسی که در بطن اجتماع و مردم تأثیر دارند.

فوتبال به همین دلیل امروزه به یکی از قدرتمندترین ابزار برای رسیدن به مقاصد مختلف از سوی قدرتمندان در کشورهای بزرگ تبدیل شده است. فکر می‌کنید چرا یک عرب می‌رود و با هزینه چندین میلیارد دلاری یک تیم اروپایی می‌خرد و هزینه آن را می‌دهد؟ فارغ از سودهای کلان مالی و درآمدهای آنچنانی که در این رفتار اقتصادی وجود دارند، وقتی نام فلان مدیر و مشاور پشت یک تیم محبوب در‌می‌آید تأثیر بزرگی بر جایگاه اجتماعی‌شان در سطح بین المللی دارد. اینکه ما بتوانیم خودمان را به دنیا بشناسانیم

یکی از روش‌های مهم در جهت تبلیغ خودمان است. حال اینکه ایران را دین ما، آداب و رسوم ما و بسیاری از موفقیت‌های علمی، هنری و غیره ما تشکیل می‌دهند. شهرآورد یکی از همان فرصت‌‌هاست که نصیب هر کشور و هر لیگی نشده است. اگر شهرآورد ایران در دنیا جزو 10، 20 شهرآورد بزرگ است این باعث افتخار و مایه مباهات است و باید از آن بهره لازم را برد وگرنه همین را هم از دست می‌دهیم. حالا که چنین فوتبال مهمی سالانه دو بار در ایران برگزار می‌شود روی آن برنامه‌ریزی کنیم و از حالا برای سال بعد و بعد‌تر از آن فکر کنیم تا تأثیرش فقط در حد 90 دقیقه نباشد بلکه لااقل 90 روز آثارش را ببینیم.