پایان تلخ احمدی‌نژاد/او بی‌حیا و خودشیفته است/ چرا وارد چنین قمار پرخطر و آبروبری شد؟/او می‌خواست جریان انقلابی را به التماس وادارد/او متوهم بود که نظام برای خلاص‌شدن از روحانی به او پناه می‌برد

به گزارش خبرداغ ، در ادامه این یادداشت آمده است: ثبت‌نام احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری با استقرایی ساده از رفتارهای او به‌ویژه بعد از سال 88 قابل پیش‌بینی بود. از قضیه معاون اولی مشایی تا عزل وزیر اطلاعات و تا توصیه سال گذشته رهبر انقلاب مبنی بر وارد نشدن به انتخابات؛ واکنش احمدی‌نژاد در همه این موارد همواره این‌گونه بود که ماجرا را به علن بکشاند و با زبان قال و حال بگوید که هر کس مخالف و مانع تصمیمات "من" است، باید در علن و پشت بلندگو هزینه‌اش را بدهد؛ این مجموعه رفتار، بی‌حیایی امروز او را نیز قابل‌انتظار می‌کرد. البته احمدی‌نژاد در مورد اخیر، بیش از همیشه دچار تناقض و مبتلا به‌دروغ شد؛ او چند ماه پیش دو نامه، یکی به رهبر انقلاب و دیگری به فعالان شورای موسوم به بازخوانی خط امام نوشت و در اولی اعلام کرد هیچ برنامه‌ای برای انتخابات ندارد و در دومی گفت هر کس می‌خواهد کار انتخاباتی کند، برود و بعد از انتخابات بازگردد.

اما چرا احمدی‌نژاد امروز وارد چنین قمار پرخطر و آبروبری شد؟ به نظر می‌رسد منشأ این ورود، حبّ نفس و آرزوی بی‌رقیب ماندن در عرصه سیاست است. احمدی‌نژاد با خودشیفتگی می‌خواست جریان انقلابی را به التماس از خود وادارد و با این توهم که نظام برای خلاص شدن از روحانی به او پناه می‌برد، از سال گذشته و با آغاز سفرهای استانی، راهبرد «با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن» را در پیش گرفت اما این مکر، باتدبیر برتری محق، و راه حضور پرهزینه و کم‌فایده او مسدود شد.

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: پیروزی کاندیدای انقلابی، عملاً بطلان فرضیه احمدی‌نژاد مبنی بر همیشه بازنده بودن جریان انقلابی مگر به‌شرط حضور اوست و این احتمالاً مهم‌ترین دلیل برای قمار پرخطر احمدی‌نژاد است؛ او دیگی را که برایش نمی‌جوشد، نمی‌خواهد برای هیچ‌کس بجوشد و به خیال خود، می‌کوشد طبقه محروم و مستضعفی را که می‌تواند پایگاه رأی قابل‌توجهی برای نامزد انقلابی باشد، دل‌زده و ناامید کند؛ و در یک جمله، ماندن روحانی در شرایط فعلی، بالاترین آرزوی احمدی‌نژاد است.

پایان تلخ احمدی‌نژاد و رفتار دور از حیا و نجابت امروز او، برای جریان مؤمن و انقلابی، خوشحال‌کننده نیست؛ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام پس از جنگ جمل بر جنازه طلحه -صحابی بزرگ پیامبر اکرم(ص) که خودشیفتگی و حبّ جاه، تقدیر او را هلاک در سپاه باطل قرارداد- ایستادند و با افسوس فرمودند: «ابومحمد در اینجا غریب افتاده است؛ به خدا سوگند خوش نداشتم قریش در زیر نور ستارگان کشته افتاده باشند (نهج‌البلاغه، کلام 209)»...افسوس برای احمدی‌نژاد، البته جریان انقلابی را نه‌تنها زمین‌گیر و ناامید نمی‌کند، بلکه آن را مصمم‌تر می‌سازد ...

*سلمان ساروی