به گزارش
خبرداغ به نقل از ایسنا وزیر امور اقتصادی و دارایی دولت تدبیر و امید گفت: متوسط رشد اقتصادی در دولت‌های نهم و دهم که بیشترین درآمدهای نفتی تاریخ ایران را هم داشت از میانگین رشد اقتصادی ۴۰ ساله کشور که دوران جنگ هشت ساله، انقلاب اسلامی و تحریم‌ها را داشته کمتر بوده است.
علی طیب‌نیا امروز در جمع فعالان اقتصادی و صادرکنندگان این استان اظهار کرد: میانگین رشد اقتصادی در هشت سال فعالیت دولت‌های اول و دوم دکتر احمدی‌نژاد که درآمد نفتی بی‌نظیر سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار و فروش پردرآمدترین شرکت‌های صنعتی و تولیدی دولتی به بخش خصوصی را هم تجربه کرده ۲.۱ درصد بوده و این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در سال‌های پس از انقلاب اسلامی که بعد از انقلاب و تکانه‌های اقتصادی ناشی از آن، هشت سال جنگ تحمیلی، تحریم، کاهش شدید و کم‌سابقه قیمت نفت در بخشی از این سال‌ها را هم داشته ۳.۱ درصد بوده است.
شرکت‌های دولتی فروخته نشده در دولت قبل امروز هم خریدار ندارند
وی با بیان اینکه دولت گذشته علاوه بر درآمدهای سرشار از افزایش قیمت نفت، درآمدهای زیادی از محل فروش و واگذاری شرکت‌های دولتی نیز داشته افزود: در هشت سال متصل به دولت یازدهم تقریبا همه شرکت‌های دولتی پردرآمد به فروش رسیده است و تنها تعدادی از واحدها و شرکت‌های عمدتا زیان‌ده روی دست این دولت مانده به‌طوری که شرکت‌های باقی‌مانده فعلی حتی با تخفیف‌های ویژه به مزایده گذاشته می‌شوند هم خریداری ندارد.
او ادامه داد: باوجود این همه درآمد در دولت دهم، دولتمردان قبلی چند صد میلیارد دلار بدهی نیز برای دولت یازدهم به ارث گذاشتند ضمن اینکه با تشدید تحریم‌ها، درآمدهای نفتی به شدت کاهش یافت اما این همه در این دولت رشد اقتصادی کم‌نظیری در کشور به ثبت رسید و از منفی ۶.۸ به مثبت ۴.۴ درصد رسید.
این استاد اقتصاد دانشگاه به ویژگی‌های رشد اقتصادی در ایران معاصر و تجزیه و تحلیل آن پرداخت و گفت: فرآیند رشد اقتصادی در ایران فارغ از دولت‌های مستقر سه ویژگی عمده را در دل خود دارد. نخست اینکه رشد اقتصادی در ۴۰ سال اخیر بسیار کم بوده به طوری که متوسط رشد اقتصادی در این چهار دهه ۳.۱ درصد است.
طیب‌نیا اضافه کرد: این رشد متوسط ۳.۱ درصدی به معنای این است که حتی این رشد نتوانسته آثار ناشی از رشد جمعیتی را هم خنثی کند یعنی رشد اقتصادی همواره از رشد جمعیتی کمتر بوده است.
وی با بیان اینکه وجود نوسان‌های متعدد دیگر ویژگی رشد اقتصادی در این چند دهه بوده است تصریح کرد: همین نوسان‌های متوالی و متعدد سبب به وجود آمدن مشکلات اقتصادی متعددی در فضای اقتصادی کشور بوده است.
وزیر امور اقتصادی و دارایی دولت تدبیر و امید، سهم بهره‌وری از رشد اقتصادی در ایران را صفر و حتی زیر صفر و عددی منفی اعلام کرد و افزود: تمامی عوامل موثر در رشد اقتصادی ایران در این چند دهه و چه بسا در دوران معاصر به واسطه درآمدهای نفتی بوده و نه کوشش اقتصادی.
دو بیماری مبتلابه اقتصاد در ایران
وی از اقتصاد نفتی و اقتصاد دولتی به عنوان دو بیماری مبتلابه اقتصاد در ایران نام برد و گفت: تا مادامی که برای درمان این دو بیماری چاره‌ای اندیشیده نشود اقتصاد ایران درست شدنی نیست.
این استاد برجسته علم اقتصاد به راه‌های درمان این دو بیماری اشاره و خاطرنشان کرد: درمان بیماری دولتی بودن در اجرایی شدن سیاست‌های اصل ۴۴ و واگذاری بنگاه‌ها به بخش خصوصی واقعی است که این راه‌حل نیز در سال‌های گذشته انجام نشده است.
تنها ۱۳ درصد واگذاری‌ها واقعی بوده است
طیب‌نیا با بیان اینکه تنها ۱۳ درصد واگذاری‌ها واقعی بوده است افزود: در دولت تدبیر و امید گام‌هایی برای حل این مشکل و واقعی شدن واگذاری‌ها برداشته شد به طوری‌که واگذاری‌های واقعی در سال ۱۳۹۳ به بیش از ۸۰ درصد افزایش یافت.
وی با بیان اینکه سال گذشته میزان واگذاری‌های واقعی دوباره کاهش یافت ادامه داد: در سال گذشته میزان واگذاری‌ها به بخش خصوصی واقعی به بیش از ۴۶ درصد رسید که علت آن نه دولت که مکلف کردن دولت به برخی واگذاری‌ها همچون واگذاری شرکت‌ها به برخی صندوق‌ها بود که به آنها بدهی وجود داشت.
این عضو کابینه با بیان اینکه اگر واگذاری‌ها هم درست انجام می‌شد باز هم این بیماری همچنان در اقتصاد ایران وجود داشت اضافه کرد: مهمتر از واگذاری‌ها به بخش خصوصی"اصلاح محیط کسب و کار"در کشور است و لذا بنا داریم که موقعیت کشور در فضای محیط کسب و کار را بهبود ببخشیم.
وی از بهبود این شاخص در دولت دکتر روحانی خبر داد و گفت: ایران در سه ساله دولت تدبیر و امید براساس آمارهای بین‌المللی از رتبه ۱۵۲ به ۱۱۱ رسیده و امسال هم پیش‌بینی می‌کنیم جمهوری اسلامی با بهبود وضعیت در فضای کسب و کار روبرو باشد و جایگاه ایران بهتر شود.
طیب‌نیا با بیان اینکه جایگاه ایران در این سه سال هر سال بهبود بیشتری پیدا کرده تصریح کرد: این جایگاه به هیچ عنوان زیبنده و شایسته نظام اسلامی ما نیست.
