پدال نوشت: تعریف شما از خودروی عضلانی چیست؟ این اولین پرسش در هنگام تألیف این مطلب بود و پاسخ آن طوری که فکر میکنید سرراست و راحت نیست.
بسیاری از طرفداران صنعت خودرو به دههی 60 و اوایل دههی 70 میلادی اشاره خواهند کرد. زمانی که سه کمپانی بزرگ فورد، جنرال موتورز و کرایسلر خودروهایی پرقدرت با هیولاهایی 8 سیلندر تولید میکردند و این رقابت در اوج خود بود. نتیجهی این رقابت خلق شماری از خودروهای تاریخی و محبوب بود که حداقل در خط مستقیم پرفورمنس عالیای را ارائه میدادند و قیمت این خودروها بهگونهای بود که هر رانندهی متوسطی از عهدهی خرید آنها برمیآمد.
نامهایی همچون موستانگ و ترنس Am آشنا هستند. خودروهای دیگری نظیر پونتیاک GTO، پلیموث سوپربیرد و Hemi Cuda نیز از جمله نامهای خاطرهانگیز آن دوران هستند.
اما مفهوم خودروی عضلانی در طی مدتزمان کوتاهی آغاز و تمام نشده است. این روند از سال 1949 و توسط الدزمبیل آغاز شده و تا به امروز نیز ادامه دارد. آنچه که این خودروها را منحصربهفرد ساخته، این است که بسیاری از خودروها کدهای مخصوص و خودمانیای داشتهاند که باعث نوعی هم ذات پنداری میشده است؛ مثلاً کامارو Z/28 نام خود را از پکیج پرفورمنس Z/28 گرفته که برای خودروی آمادهی مسابقات سری ترنس Am آمریکا ساخته شده بود.
قدرت پیشرانهها معمولاً بالای 500 اسب بخار بوده و چه کسی میداند، اگر قیمت سوخت افزایش نمییافت این خودروها امروزه چگونه بودند. بحث هوای پاک نیز دیگر مسئلهای بود که کارایی این خودروها را تحت تأثیر قرارداد و تا حدی دوران طلایی خودروهای عضلانی آمریکایی به پایان رسید.
1- پونتیاک GTO 1964
این خودرو واقعاً خودروهای عضلانی دههی 60 را تحت تأثیر قرار داده بود. در ابتدا GTO به عنوان یک پکیج آپشنال برای پونتیاک Tempest عرضه میشد و در واقع اولین مدل با پرفورمنس بالا بود که از پیشرانهی 8 سیلندر 6.4 لیتری سود میبرد.
GTO سطح بالا از پیشرانهای 348 اسب بخار با 3 کاربراتور، گیربکس 4 سرعته ی دستی، رینگهای پهنتر و سیستم تعلیق ارتقا یافته استفاده میکرد.
در آن زمان این خودرو 4500 دلار قیمت داشت و در 5.7 ثانیه به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت میرسید.
منبع: autoexpress