به گزارش خبرداغ به نقل ازخبرآنلاین؛امیرمسعود عابدین: در جهان بوگاتی، هر مدل شبیه به یک فصل تازه است؛ فصلی پر از عددهای غیرقابل باور، طراحی‌هایی که بیشتر به هنر نزدیک‌اند تا مهندسی، و صدایی که سال‌ها نماد سرعت و تجمل بوده است. اما اکنون یکی از این فصل‌ها بسته شده؛ تولید بولاید، هیولای پیست‌محوری که بوگاتی آن را «نهایت بازیِ سرعت» می‌نامید. این خودرو که تنها ۴۰ دستگاه از آن ساخته شد، حالا آخرین نمونه‌اش را تحویل یکی از کلکسیونرهای ثروتمند و وفادار این برند داده است؛ کسی که پیش‌تر نیز گاراژ خود را با ویرون گرند اسپرت و یک Type ۳۵ کلاسیک مزین کرده بود.
بوگاتی در مولشایم فرانسه، به رسم همیشگی‌اش هیاهوی زیادی برای تحویل آخرین بولاید به پا نکرد؛ اما این اتفاق در دنیای خودرو کم‌اهمیت نبود. مالک جدید که چهار میلیون یورو برای داشتن این خودرو صرف کرده، به‌خوبی می‌داند که هرگز اجازه راندن آن در جاده‌های عمومی را نخواهد داشت. با این حال، ارزش این خودرو بیش از آن است که کاربرد روزانه داشته باشد؛ بولاید بیشتر شبیه یک اثر هنری و نمادی از اوج عملکرد موتور W۱۶ است.
این نمونه آخر با ترکیب رنگ Black Blue در بدنه و Special Blue Lyonnais در کابین سفارش داده شده؛ رنگی که داخل را با آلکانترای آبی «Lake Blue» هماهنگ کرده است. نتیجه، نمایشی شگفت‌انگیز از آن چیزی است که بوگاتی همیشه ادعا می‌کند: پیوند هنر و سرعت.
جالب اینجاست که زمزمه‌هایی درباره قانونی‌کردن بولاید برای رانندگی شهری شنیده میشود. شرکت بریتانیایی لانزانته اعلام کرده که روی نمونه‌ای از این مدل کار می‌کند تا شاید موفق شود برای آن پلاک خیابانی بگیرد. البته هنوز مشخص نیست چنین کاری تا چه حد عملی یا مقرون به صرفه است.
گرچه بولاید به پایان رسید، اما داستان موتور W۱۶ با آن تمام نمی‌شود. بوگاتی در حال تحویل مدل میسترال است؛ رودستری که آخرین بار از این موتور افسانه‌ای استفاده می‌کند و ساخت آن به ۹۹ دستگاه محدود شده است. این خودرو که عنوان «سریع‌ترین رودستر دنیا» را یدک می‌کشد، از فوریه وارد مرحله تحویل شد و تا پایان تولیدش، موتور W۱۶ نیز به‌طور رسمی بازنشسته خواهد شد.
بوگاتی برای دوران پس از W۱۶ برنامه‌های بزرگی دارد. جانشین شیرون که توربیون (Tourbillon) نام گرفته، با یک موتور V۱۶ جدید به میدان می‌آید؛ پیشرانه‌ای ساخته شده با همکاری کازوورث که دیگر خبری از چهار توربو در آن نیست و با تنفس طبیعی کار می‌کند. حجم موتور به ۸٫۴ لیتر افزایش یافته و این پیشرانه اکنون قلب یک سیستم هیبریدی پیشرفته خواهد بود تا مقررات سختگیرانه آلایندگی را هم رعایت کند.
بوگاتی همچنین برنامه‌ای به نام Programme Solitaire راه‌اندازی کرده که هدفش جان‌بخشیدن دوباره به شاسی‌ها و پیشرانه‌های موجود است. از دل این برنامه، نسخه‌های تک‌نمونه با ظاهر تازه و به‌روزرسانی‌های فنی عرضه خواهند شد؛ درست همان کاری که پاگانی سال‌هاست با زوندا انجام می‌دهد و اجازه نمی‌دهد آن مدل به افسانه‌های بایگانی شده بپیوندد.
چه بسا چند سال دیگر، ویرون و شیرون همان راهی را بروند که زوندا رفت؛ خودروهایی که حتی دهه‌ها پس از پایان تولید، همچنان در مرکز توجه باقی می‌مانند.
منبع: motor۱
