توهین به یک ورزشکار مدال‌آور چیزی نیست که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت. حالا تصور کنید توهین‌کنندگان اینقدر وقیح باشند که حتی پا را فراتر از این هم بگذارند و اینجاست که باید به آن‌ها تاخت تا فکر نکنند هر کاری که دل‌شان خواست می‌توانند انجام دهند. همان‌ها که توهم خدمتگزاری دارند، اما به دنبال اهداف خود هستند.
مصداق آنچه شاعر می‌گوید «موجیم که آسودگی ما عدم ماست.» می‌گوید بنده درد نیست و چهل و چند سال است که از چهار صبح بیدار است و پیش از بسیاری از کارکنان در محیط کارش حاضر می‌شود.
