| |
جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳ - ۲۰:۵۰
بروزرسانی ۱ روز پیش
لیست تیم‌ملی دیروز به این شرح اعلام شد: «علیرضا بیرانوند، امیر عابدزاده، پیام نیازمند، ووریا غفوری، میلاد محمدی، رامین رضاییان، محمدحسین کنعانی‌زادگان، مرتضی پورعلی‌گنجی، احسان حاج‌صفی، پژمان منتظری، سیدمجید حسینی، روزبه چشمی، امید ابراهیمی، احمد نوراللهی، اشکان دژاگه، وحید امیری، مسعود شجاعی، سامان قدوس، مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی و کریم انصاری‌فرد.»
در این بین بازیکنانی مانند سعید عزت‌اللهی، علی قلی‌زاده و کاوه رضایی به‌دلیل مصدومیت از لیست تیم‌ملی خط خوردند. صادق محرمی، فرشاد احمدزاده، رشید مظاهری، محمدرضا خانزاده، علی کریمی، علی علیپور و سیدحسین حسینی هم بازیکنانی هستند که نتوانستند رضایت کی‌روش را مبنی‌بر حضور در جام ملت‌ها جلب کنند.
بیم‌ها و امیدها
در این بین بیم‌ها و امیدهایی هم وجود دارد
که این موضوع باعث میشود نتوان با قطعیت درخصوص سرنوشت تیم‌ملی در امارات
2019 به صحبت پرداخته و اظهارنظر صریحی درباره آخر و عاقبت تیم‌ملی در جام
ملت‌ها ارائه کرد.
اگر بخواهیم در یک کفه ترازو امیدواری‌هایمان را
بریزیم و در یک کفه دیگر آن اضطراب‌ها و نگرانی‌ها را، به‌طور قطع در این
مقطع زمانی دلواپسی‌هایمان بیشتر از هر زمان دیگری خواهد بود. از یک‌سو
امیدوار به تیمی آماده با بازیکنانی حرفه‌ای و از سوی دیگر مشوش و آشفته از
اظهارات سرمربی تیم‌ملی در آستانه برگزاری این رقابت‌ها.
اگر حرفه‌ای بودیم
فوتبال ایران در همه این سال‌ها همواره از عدم حرفه‌ای بودن خود رنج دوران کشیده است. از جام ملت‌های زمان‌های دور که به دلایل مختلف ازجمله شرایط جنگی و نداشتن بودجه و امکانات برای آماده‌سازی قهرمانی‌ها را از دست دادیم تا زمان‌های نزدیک‌تر که هر بار به‌خاطر حاشیه‌های متعدد جام را از دست داده و حتی از رسیدن به فینال نیز بازماندیم.
البته باید به برخی ناداوری‌ها هم اشاره کنیم که در برخی ادوار مانند 96 امارات یا 2004 چین باعث شدند بعضا بهترین تیم‌های ملی بعد از انقلاب نیز از رسیدن به مقامی درخور محروم شوند و جالب اینکه در همه این سال‌ها با اقتدار از مرحله گروهی صعود کرده اما هیچ‌وقت مرد بازی‌های حذفی نبوده و...
در این بین هنوز به‌خوبی ناداوری‌های جمال قاندور در دیدار با عربستان را به یاد داریم که چگونه پنالتی مسلم ما را نگرفت یا گل درست خداداد عزیزی را آفساید اعلام کرد تا شایسته‌ترین تیم تورنمنت به جوایزی مانند بهترین بازیکن و آقای گل رقابت‌ها بسنده کند.
یادمان نرفته در سال 2000 لبنان یا 2011 قطر چگونه دودستگی و اختلافات درون‌تیمی نسخه تیم‌ملی را پیچید یا در همان 2004 چین یا 2007 یا 2015 استرالیا در ضربات پنالتی بازی‌هایمان را واگذار کرده و از رسیدن به مراحل بالاتر بازماندیم. دیگر بماند اخراج‌های بچه‌گانه در حساس‌ترین دیدارها و لحظات!
مجموعه این موارد نشان می‌دهد اگر حرفه‌ای بودیم و تفکرات حرفه‌ای داشتیم به‌راحتی می‌توانستیم طی ادوار گذشته با داشتن تیم‌های قدرتمندتر از رقبا حالا با داشتن چندین عنوان قهرمانی با اختلاف و به‌تنهایی آقای آسیا باشیم.
هندوانه دربسته در جام ملت‌ها
حالا ایران دوباره به جام ملت‌ها رسیده است. از یک‌طرف مردم در شرایط سخت اقتصادی به این تیم دل‌خوش کرده‌اند تا بعد از سال‌ها ناکامی تیم‌ملی کشورشان بهانه‌ای باشد برای از ته‌دل شاد بودن و یک جشن و شادمانی دیگر و از سوی دیگر کادر فنی تیم‌ملی نگران شرایط آماده‌سازی تیم‌ملی است و در راس آن، کی‌روش هر روز آیه یأس می‌خواند.
با این شرایط و جمع مصدومانی که به جام ملت‌ها نرسیدند و شرایط آماده‌سازی، اینکه چه سرنوشتی در این جام داشته باشیم واقعا مشخص نیست. اینکه به‌عنوان صدرنشین از گروه‌مان صعود کرده و به‌راحتی تا جمع چهار تیم برتر آسیا برسیم هم تضمین‌شده نیست. مشخص نیست در این جام سرنوشت تیم‌هایی مانند اسپانیا یا حتی آلمان در جام‌جهانی روسیه انتظارمان را می‌کشد یا تا مراحل بالاتر جام رفته و برای قهرمانی 80 میلیون را امیدوار خواهیم کرد.
