هیچ‌کس سوگلی من نبود، حتی فرهاد مجیدی/ اگر پرسپولیس برد، شهامت تبریک گفتن را داشته باشید

*اینکه می‌گویند اختلاف من با بعضی از مربیان وقت استقلال از شهرآورد مهرماه سال ۸۷ شروع شد، درست نیست. قضیه از این قرار بود که شهریور آن سال چند روز پس از اینکه حکم مدیرعاملی گرفته بودم، شب قبل از بازی با استقلال اهواز به اردو رفتم و صحنه عجیبی را آنجا دیدم. عده‌ای بودند که خودشان آنجا کنار تیم شام خورده و نفری ۲ تا غذا هم دست‌شان بود و می‌بردند! آنقدر آنجا شلوغ بود که فکر کردم مجلس ختم یا هیئت است! این صحنه را که دیدم، سرپرست تیم را صدا کردم و گفتم تیم با چند نفر به اردو می‌رود؟ گفت: با ۲۶ یا ۲۷ نفر. گفتم خب، من قبل از هر بازی لیست هزینه‌های ۳۰ نفر را قبول می‌کنم، اما بیشتر از این را هرگز قبول نمی‌کنم. گفتم اینجا اردوی استقلال است، هیئت نیست که هرکس غذا بخورد و ۲ تا ظرف غذا هم با خودش ببرد. انضباط و صرفه‌جویی منطقی برایمان خیلی مهم بود. بخشی از بدهی‌هایمان در آن فصل را با همان صرفه‌جویی‌های منطقی پرداخت کردیم.

*شهرآورد بهمن‌ماه سال ۸۷ که علی علیزاده پنالتی کرد و بازی در دقیقه ۳+۹۰ مساوی شد را از جایگاه ویژه می‌دیدم. هنوز هم از آن صحنه متعجب هستم، ولی قاطعانه معتقدم حرکت علیزاده حادثه‌ای غیرمترقبه بود و هیچ عمدی در کار نبود. علیزاده پس از آن اتفاق دو روز خودش را در خانه حبس کرده بود، اما فرستادم تا به باشگاه بیاورندش و آنجا به او گفتم پسرجان هر چه بود تمام شد، حالا برو و آینده را بساز.

*اصلاً بابت اینکه استقلال در دوران مدیرعاملی من شهرآورد را نبرد تا این پیروزی مهم در کانامه‌ام ثبت شود، افسوس نمی‌خورم.

*امروز (دوشنبه) با آقای فتحی صحبت کرده و برایش آرزوی موفقیت کردم، اما به ایشان گفتم اگر پرسپولیس برد، شهامت داشته باشید و به آن‌ها بابت این پیروزی تبریک بگویید. کاری که خودم در شهرآورد بهمن‌ماه سال ۸۸ پس از ناکامی استقلال مقابل پرسپولیس انجام دادم.

*اولین شهرآوردی که یادم می‌آید، همان بازی معروف ۶ بر صفر بود. مسابقه را از رادیو گوش می‌دادم. وقتی پرسپولیس گل اول را زد، رادیو را خاموش کردم و آمدم داخل کوچه. دقایقی بعد گل دوم، سوم و... خیلی ناراحت شدم، اما چاره‌ای نبود و باید با آن کنار می‌آمدم.

*ناصر حجازی، اکبر کارگرجم، قراب، علی جباری، حسن روشن، هادی نراقی، رضا عادلخانی و... چهره‌های مورد علاقه‌ام در استقلال طی دوران نوجوانی و جوانی‌ام بودند. بعد از آن چهره‌هایی، چون احدی، فریبا، نعلچگر و... را خیلی دوست داشتم، اما جالب اینکه طی دوران مدیریتم در استقلال با هیچ‌کدام از این بزرگواران کار نکردم. در واقع شرایط کار فراهم نشد.

*برخلاف شایعات، فرهاد مجیدی سوگلی من در استقلال نبود. اتفاقاً یک بار موقع پرداخت پول به جای اینکه به فرهاد پول بدهم، سهم او را میان چند بازیکن دیگر تقسیم کردم و به مجیدی گفتم ان‌شاءا... دفعه بعد به شما هم پرداخت می‌کنیم.

*شفر نباید با حرکات خود در کنار زمین استرس را به بازیکنانش منتقل کند. اگر آرامش به درون زمین انتقال پیدا کند، قطعاً استقلال می‌تواند موفق شود و من هم برایشان آرزوی موفقیت و کامیابی می‌کنم.

خبررزشی