کد خبر: ۷۷۳۶۶۹
تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۳۹۷ - ۰۸:۵۰
تعداد بازدید: ۶۴۴
مصطفی کیایی فیلمساز مستقلی است؛ او از همان ابتدا که فیلم سازی در سینما را آغاز کرد، با همین برچسب مستقل بودن در میان فیلمسازان جوان شناخته شد. کیایی فیلم ساز سفارشی نیست و ادعا می کند که تمایلی به ورود به این نوع سینما ندارد.
به گزارش خبرداغ به نقل از هفته نامه چلچراغ - فرنوش ارس خانی: مصطفی کیایی فیلمساز مستقلی است؛ او از همان ابتدا که فیلم سازی در سینما را آغاز کرد، با همین برچسب مستقل بودن در میان فیلمسازان جوان شناخته شد. کیایی فیلم ساز سفارشی نیست و ادعا می کند که تمایلی به ورود به این نوع سینما ندارد. او در آخرین ساخته خود دست روی سوژه ملتهب و دردناکی گذاشته است. کیایی در «چهارراه استانبول» به سراغ حادثه ساختمان پلاسکو رفته و وضعیت جوان هایی را در معرض دید قرار داده که هر یک سرنوشتشان با این ساختمان گره خورده است.

فیلمساز اپراتوری نیستم!

دغدغه اجتماعی و پرداختن به موضوعات و سوژه های ملتهب اجتماعی یکی از مسائل مهمی است که ما همیشه در فیلم های تان با آنها مواجه هستیم. این دغدغه همچنان در فیلم اخیر شما یعنی «چهارراه استانبول» حفظ شده است و با رعایت اصول درام نویسی و استناد به واقعه ساختمان پلاسکو سعی کرده اید از زاویه دید خودتان به این حادثه بپردازید. سوالی که در ابتدا به هم می رسد. در مورد همین رویه ای است که با آن فیلم سازی را آغاز کردید. آیا شما خودتان را یک فیلمساز اجتماعی می دانید یا صرفا به این خاطر که پرداختن به مسائل اجتماعی می تواند بهانه خوبی برای ساخت یک درام جذاب و پرکشش باشه سراغ آن می روید؟

- من فیلمساز اجتماعی نیستم که موضوعات اجتماعی دغدغه اولم باشد. من معمولا فیلم را به واسطه قصه ای که در ذهنم می آید و با توجه به مبحث سرگرمی و معیارهای ارتباط با مخاطب می سازم. قصه گویی فیلم همیشه برایم مهم بوده، ولی چون خودم آدمی هستم که خیلی درگیر مسائل اجتماعی هستم، یک نگاه خیلی ظریفی به مسائل اجتماعی دارم و همه چیز را خوب پیگیری می کنم، شاید به این دلیل که خودم در شرح لایه های اجتماع زندگی می کنم، ناخودآگاه مسائل اجتماعی تبدیل به دغدغه می شوند و در بستر فیلمنامه من قرار می گیرند و یکدفعه پایه گذار یک درام می شود. اما فکر می کنم دلیل اصلی گرایشم به سمت سینمای اجتماعی، این است که خودم هم روی مسائل اجتماعی همیشه حساس بوده ام.

فیلمساز اپراتوری نیستم!

در فیلم «چهارراه استانبول» علاوه بر موضوع اصلی فیلم که ساختمان پلاسکو است. ما خیلی از مسائل و معضلات دیگری مثل بیکاری، کاسبی از راه دیه گرفتن، دختر فراری و اعتیاد به قمار را می بینیم که هر یک با لحن متفاوتی در فیلم تان به کار گرفته شده اند. اصرارتان برای مطرح کردن این معضلات مهم در کنار هم چه بود؟

- وقتی شما دو کاراکتر در فیلم داری که اینها دست و پنجه نرم می کنند با مشکلات متعدد و در یک جایی گیر کرده اند، طبیعی است که به هر دری می زنند و این به هر دری زدن، به این معناست که در واقع تو داری وارد یک مبحث دیگری می شوی. فکر می کنم اینها مجموعا گروهای دراماتیک فیلمنامه را تشکیل می دهند و موتور فیلمنامه هستند برای این که فیلمنامه حرکت کند و به آنجایی که باید، برسد. این خرده داستان ها معمولا رنگ آمیزی فیلمنامه را همیشه بهتر و جذاب تر می کنند.

در فیلم های اخیرتان، علاوه بر کارگردانی و نویسندگی، وظیقه تهیه کنندگی را هم برعهده دارید. دلیل این همه مستقل بودن در فیلم های اخيرتان چیست؟

- طبیعی است که من خودم خیلی علاقه ای به این کار ندارم، ولی با توجه به این که تعداد تهیه کنندگان خوبی که در سینمای ایران کار می کنند، کم هستند - گویا بعضی ها که سواد و دانش دارند، پول ندارند و بعضی ها پول دارند، ولی سواد و دانش ندارند و همیشه شما به عنوان کارگردان با آنها در تعارض هستید - سعی می کنم مسئولیت تهیه کنندگی فیلم هایم را هم خودم به عهده بگیرم. فکر می کنم اگر استقلال و کلیت فیلم زیر نظر خودت باشد، خیلی مهم است و می توانم در یک فضای آرام کار کنم.

فیلمساز اپراتوری نیستم!

همیشه فیلمنامه ها را خودتان می نویسید؛ اصراری دارید که حتما خودتان در کارهای تان فیلمنامه نویس هم باشید؟

- بله، چون من هیچ وقت کار سفارشی نکردم، یعنی حتی فیلمنامه کسی دیگر را که تهیه کننده برایم بفرستد، نمی توانم کار کنم. همیشه این مدلی کار می کنم و خیلی مودی هستم. اگر از یک قصه ای خوشم بیاید، با آن قصه کلنجار می روم و می نویسم و بعد هم اگر شرایطش مهیا شود، آن را می سازم. خیلی دنبال این نیستم که مرتب اپراتوری کار کنم یا فیلمنامه ای از این ور و آن ور جمع کنم، شاید اگر یک روزی کسی فیلمنامه ای داشت و خواندم و خیلی با آن ارتباط برقرار کردم، آن را هم کار کردم، ولی معمولا باید یک مسئله ای دغدغه خودم شود که در موردش فیلم بسازم.

پرداختن به دغدغه های جوانان در فیلم های شما، مسئله ای مهم و جدایی ناپذیر از درام اصلی قصه هایتان است. چقدر خودتان را به عنوان یک . فیلم ساز در برابر جوانان مسئول می دانید؟

- جوانان فیلم های من، بازتاب خودم و اطرافیانم هستند؛ بازتاب شرایط اجتماعی و یک طبقه اجتماعی کاملا متوسط یا زیر خط فقر که با یک اتفاقی ممکن است رشد کنیم و تلاش می کنیم در جامعه دست و پا بزنیم و بر اساس استعداد و شرایط شخصی خودمان رشد کنیم. فکر می کنم اینها مسائلی اند که خیلی از جوان های ایران درگیر آن هستند. من سعی می کنم از طبقه اجتماعی خودم و جایگاهی که خودم در آن زندگی می کنم، فيلم بسازم و همیشه باعث خلق شخصیت جوانان و آدم هایی از این طبقه، مشکلات و دغدغه های شان شوم.

از میزان فروش فیلم راضی هستید؟

- میزان فروش فیلم از «بارکد» کمتر است، ولی نسبت به فیلم های دیگرم بهتر است. فکر می کنم «بارکد» شاید به این خاطر که فضای طنزی داشت، فروش خوبی داشت. ولی با توجه به آماری هم که از فروش «چهارراه استانبول» در گیشه دارم، این فیلم هم روز به روز فروشش دارد بالاتر می رود.

به عنوان بخش پایانی مصاحبه، در مورد برنامه کاری تان برای آینده توضیح دهید. آیا فیلمنامه جدیدی را شروع نکرده اید؟

- واقعیت این است که من الان فقط به این فکر می کنم که اکران «چهارراه استانبول» موفقیت آمیز باشد. ترجیح می دهم امسال استراحت کنم و ان شاءالله اگر فیلمنامه خوبی به دستم آمده یا به ذهنم رسید و نوشتم، حتما یک کار جدیدی را شروع می کنم.

بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نظر شما
در زمینه ی انشار نظرات مخاطبان رعایت چند نکته ضروری است
لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید خبر داغ مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است خبر داغ از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب, توهین یا بی احترامی به اشخاص ,قومیت ها, عقاید دیگران, موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه های دین مبین اسلام باشد معذور است. نظرات پس از تایید مدیر بخش مربوطه منتشر میشود.
نام:
ایمیل:
* نظر: