چه کسی می‌تواند نقش صالحی در پیشرفت علمی ایران را انکار کند؟!

به گزارش خبرداغ به نقل از ایلنا، محمدتقی حسینی در واکنش به حواشی روز قدس و توهین به علی اکبر صالحی در یادداشتی نوشت:

اندر عجبم که چرا هر مناسبت مهم در این کشور که می‌‌‌تواند مایه وحدت و همدلی مردم ما در داخل و عظمت آن در چشم جهانیان شود با انجام اقداماتی از سوی چند نفر جاهل و یا مزدور به یک حادثه تلخ تبدیل می‌شود.

روز قدس از مناسبت‌هایی است که اگر درست برگزار شود ظرفیت عظیمی در وحدت داخلی و اقتدار بینالمللی ایران دارد. امسال در راهپیمایی روز قدس در تهران گروهی جاهل یا اجیرشده با محاصره کردن علی اکبر صالحی، معاون رئیس‌‌‌‌جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران بدترین توهین‌ها را نثار این دانشمند بزرگ و پر افتخار و سیاستمدار نجیب و اخلاق‌گرا کردند.

البته این اولین بار نیست که چنین اتفاقی رخ می‌‌‌‌دهد. این گروه سال‌های قبل هم چنین رفتارهای زشتی را با شخصیت‌های مختلف داشتند و متاسفانه چون هیچ کسی از آنها توضیحی نخواسته است، این رویه شوم را ادامه دادند و عمق بخشیده‌اند. از آفات سیاست در ایران همین بی‌‌‌قاعده بودن و بی‌‌‌حساب و کتاب و جاهلانه رفتار کردن برخی گروه‌ها و چسباندن این نوع اقدامات به ارزش‌های والای این انقلاب است. من اسم این نوع اقدامات مخرب را زائده‌های مسموم سیاست گذاشته‌ام که تاوانش را همه جامعه ما پرداخت می‌کند.

صالحی این دانشمند پر افتخار با آن سابقه علمی می‌توانست اکنون در همان دانشگاه MIT که با درخششی خیره‌‌‌‌‌کننده دکترای خود را از آن گرفت یا در هاروارد یا پرینستون یا هر دانشگاه اسم و رسم‌‌‌‌دار دیگری مشغول تدریس و تحقیق باشد. نیم‌‌‌نگاهی هم به ایران داشته باشد و ما هم او را مانند بسیاری ایرانیان نخبه دیگر که در این مراکز هستند، به‌عنوان یک سرمایه علمی مورد ستایش قرار دهیم و نهایت افتخارمان این باشد که چند دقیقه‌ای توانسته‌ایم با ایشان گفت‌وگویی کنیم. اما او از همان روزی که از MIT فارغ التحصیل شد خود را وقف پیشرفت کشورش کرد. او بارها تا مرز شهادت پیش رفته است. لطف خداوند بود که او را برای ملت ما حفظ کرده است. صالحی در تمام این سال‌ها لحظه‌ای از عمر پربار خود را هدر نداده است. یا دانشجو تربیت کرد. یا نهادسازی کرد یا پروژه تحقیقاتی اجرا کرد. یا تدبیر کرد و سیاست ورزید. شاید کسانی که او را اینگونه محاصره کرده و مورد بدترین توهین‌ها قرار دادند در مورد سهم عظیمی که او در پیشرفت برنامه هسته‌‌‌ای ایران داشته است، چیزی شنیده باشند. شاید هم نشنیده باشند. اما چه کسی می‌‌‌تواند نقش این مرد بزرگ در پیشرفت علمی ایران را انکار کند؟! صالحی هر کجا که منصب سیاسی داشت، نماد یک سیاستمدار اخلاقمند و مهربان و خالی از هر گونه عقده‌‌‌ای بوده است. او به راستی یک الگوی کم‌‌‌نظیر در سپهر سیاست و جامعه علمی ایران است. خداوند او را به سلامت دارد. از صالحی بسیار می‌‌‌توان آموخت.