تقصیر آقای قرائتی نیست؛ تقصیر ماست!

محمدرضا زائری در یادداشتی نوشت: سالها پیش به دیدار مدیر وقت شبکه یک سیما رفتم تا در باره برنامه ارزشمند و افتخارآمیز "درسهایی از قرآن" صحبت کنم. به ایشان گفتم این برنامه را در اوج پایان دهید و الگوی تازه ای در تناسب با مخاطبان جدید و روزگار نو به جای جناب آقای قرائتی معرفی کنید. این مدیر محترم بدون آن که سخن من را درک کند به تاکتیکی متوسل شد که معمولا برای بستن دهان دیگران استفاده می شود و چیزی گفت که جلسه را پایان داد!

به گزارش خبرداغ، زائری افزوده است: دیروز که جناب آقای قرائتی در پخش مستقیم برنامه تلویزیونی عطر عاشقی ناراحت شده و برخورد تند و غیر قابل توجیه و نادرستی با یکی از حضار کرده اتند به یاد آن داستان افتادم و روزهای اوج برنامه تلویزیونی ایشان.

اکنون همه به آقای قرائتی اعتراض می کنند و گاه حتى آزردگی ها و عقده های متراکم شده این سالها از روحانیت را بر سر ایشان فریاد می کنند.  

اما فراموش نکنیم این مرد الگوی پرافتخار رسانه ملی در برنامه های دینی است که دهها سال به گردن همه ما حق دارد. این مرد کسی است که هرگز وسوسه نشد تا به مجلس و وزارت و ریاست مشغول شود و به برخی از مسایل دیگران آلوده نشد. این مرد کسی است که سالها بر خلاف همه آخوندها مردم را خنداند و به شادی حلال فکر کرد. این مرد کسی است که تا دیروز همه برای عکس گرفتن با او توی صف می ایستادند.هرگز نوجوانی ارمنی را فراموش نمی کنم که فوتبال بچه های کوچه را رها کرد تا برود و برنامه آقای قرائتی را ببیند!  

البته سن و سال که بالا برود حوصله آدم کمتر می شود.در پخش مستقیم هم اقتضائات و شرایطی است که آقای قرائتی به آن عادت ندارد. در همین ویدئو هم ایشان می گوید دوربین را نگه دارید! یعنی کاملا واضح است که ایشان تصور می کرده در یک برنامه ضبطی سخنرانی می کند!

آقای قرائتی مقصر نیست! ایراد از ما و رسانه ملی و فضای عمومی کشور است که یک ظرفیت را به جای حرمت نهادن و قدردانستن چنان می چلانیم و به آخر می رسانیم که این سرنوشت را پیدا کند!

اشکال از مدیران محترم رسانه ملی در آن سالهاست که برنامه زیبا و خاطره انگیز آقای قرائتی را در اوج پایان ندادند و مثل خیلی موضوعات دیگر بدون مدیریت ى تدبیر رهایش کردند!

مهم نیست که جناب آقای قرائتی چگونه عذرخواهی کند و چگونه به این موضوع خاتمه دهد. مهم این است که با ناشیگری ما یک سرمایه ملی چنین زخم و آسیب دیده و البته همه آن مدیران هم خود را کنار کشیده اند تا این پیرمرد محترم تک و تنها وسط این میدان بماند!

این بلایی است که سیستم بیمار و معیوب ما بر سر امامان جمعه ای می آورد که تپق می زنند، بر سر وزیرانی می آورد که توی جلسات رسمی مشغول چرت هستند، بر سر آیت الله هایی می آورد که به جای ابراز هوشیاری و اقتدار، تصویری منفعلانه و ضعیف به افکار عمومی منتقل می کنند!تقصیر ماست که هوشمندی توقف در اوج را نداریم! 

منبع: جماران