محمدجواد معنوی‌نژاد: به خاطر پدرم والیبالیست شدم

هرچند که فدراسیون جهانی والیبال بعد از قهرمانی تیم نوجوانان ایرانی در آسیا و راه‌یابی به مسابقات جهانی 2013 مکزیک و بعد از درخشش معنوی‌نژاد، این لقب را به او داده بود و از جواد به‌عنوان یکی از پدیده‌های مسابقات و ستاره‌های آینده والیبال نام برد.

 

 

 

معنوی‌نژاد خیلی زود پله‌های ترقی را طی کرد و در سال 2015 به تیم ملی بزرگ‌سالان رسید. حضور معنوی‌نژاد در تیم ملی بزرگ‌سالان ایران رفته‌رفته پررنگ شد و در مسابقات لیگ جهانی 2017 به اوج درخشش رسید. هرچند که جوان رعنای اصفهانی در مسابقات المپیک ریو مورد بی‌مهری قرار گرفت و از لیست اعزامی به برزیل خط خورد، اما بعد از آن بازگشتی شکوهمند به تیم داشت و بهترین عملکرد را از خود در لیگ جهانی امسال به کار گرفت. همین درخشش وصف‌ناپذیر از سوی معنوی‌نژاد کافی بود تا بسیاری از تیم‌های مطرح اروپایی خواهان به خدمت گرفتن ملی‌پوش 22 ساله ایرانی شوند. در رأس آن‌ها ورونای ایتالیا با سرمربی صربستانی‌اش نیکولا گربیچ قرار داشت.

 

گربیچ که هدایت تیم ملی صربستان را هم برعهده دارد، در لیگ جهانی والیبال با تیمش رودرروی ملی‌پوشانی ایرانی قرار گرفته بود و از توانایی معنوی‌نژاد به‌خوبی باخبر بود. همین امر باب مذاکرات را باز کرد و درنهایت جواد معنوی‌نژاد با عقد قراردادی به تیم سرشناس ایتالیایی پیوست.

 

حالا معنوی‌نژاد خود را آماده می‌کند تا ماه آینده راهی سرزمین چکمه و نبرد در سری آ شود. راهی که بسیاری از ستاره‌های والیبال ایران از انجام آن سر باز زدند و با وجود پیشنهادات خوب خارجی حاضر به جدایی از لیگ ایران نشدند. اما معنوی‌نژاد در اوج جوانی، پیشرفت را انتخاب کرد. با جوان اول والیبال ایران درباره حضور در لیگ والیبال ایتالیا و تیم ورونا گفت‌وگو کردیم.

 

 

شاید جوابم منفی باشد. من قطعا حضورم در والیبال و رشدم بعد از این حضور را مدیون پدرم هستم. به‌طور کلی زندگی والیبالی‌ام را مدیون پدرم هستم.

این‌که فقط از فیزیک مناسبی برخوردار باشیم، کافی نیست. بالاخر باید یک نفر باشد که تو را کشف کند و در ادامه مسیر درستی را برای رشدت در نظر گیرد و به سمت درستی هدایتت کند. این نقش برای من توسط پدرم ایفا شد و فکر می‌کنم ایشان به بهترین نحو این کار را انجام داد.

خب این اهداف پله پله در ذهنم ایجاد شد. من والیبال را از دوران دبستان آغاز کردم و آن اوایل به شکل تفریح به این رشته نگاه می‌کردم. اما هرچه جلوتر رفتم و با مربیان بیشتری کار کردم، ذهنم تغییر کرد و به اهداف بزرگ‌تری فکر می‌کردم. شاید از آن موقع به بعد بود که فکر می‌کردم آیا می‌شود روزی در تیم ملی بازی کنم.

خیلی از افراد وجود دارند که شغلی دارند و علاقه‌مند هستند که فرزندانشان هم در همان راه گام بردارند. حالا از پزشک و مهندس گرفته تا ورزشکار. خب پدر من هم علاقه‌مند بود که من راهش را ادامه دهم. قطعا ورود من به این رشته به‌خاطر علاقه پدر بود، اما از یک جایی به بعد این خودم بودم که تصمیم گرفتم راهم را در والیبال ادامه دهم.

صددرصد. ایشان الگوی اصلی من هستند.

ایشان قطعا یکی از مربیان توانمند ایرانی هستند.

 

اولین نفری که در رده نوجوانان توانایی‌های من را شناخت، آقای مظفری بود و در این تیم توانستم زیر نظر ایرج خان به یک اعتمادبه‌نفس درونی دست پیدا کنم. ایشان از همان موقع این ذهنیت را در من ایجاد کرد که من می‌توانم پله‌های ترقی را طی کنم و روزی لباس تیم ملی والیبال بزرگ‌سالان کشورم را به تن کنم. پایه‌های رشد من از همان تیم ملی نوجوانان ایران که قهرمانی آسیا و چهارم جهان را به دست آورد، ساخته شد. تیمی به سرمربی‌گری ایرج مظفری در کنار مربیانی مانند احمد لاهوتی، محمدرضا دامغانی، رحمت نوری، خرسندل و…

خب قطعا به افتخار بزرگی دست پیدا کرده بودم و این شعف و شادی وصف‌ناپذیر بود. من قبل از آن در رده‌های پایه در سطح استان فعالیت می‌کردم و از این راه به تیم ملی رسیدم.

 

 

خب قطعا شرایط در تیم ملی بزرگ‌سالان متفاوت است. هرچند در تیم ملی نوجوانان هم لباس تیم ملی کشورم بر تنم بود، اما به‌هرحال در رده بزرگ‌سالان بیشتر دیده می‌شدم و افتخار بزرگ‌تری نصیبم شده بود. کسی تا این شرایط را تجربه نکند، متوجه این حسن عجیب نمی‌شود. این افتخار اولین بار زمان آقای کواچ رخ داد و ایشان فرصت حضور در تیم ملی را برای من فراهم کرد.
 فکر می‌کنم حضورت در باشگاه پیکان هم خیلی به این اتفاق کمک کرد…

قطعا همین‌گونه است. چند سالی می‌شد که در اصفهان خبری از تیم‌داری در والیبال نبود و همین امر باعث شد بعد از مسابقات قهرمانی جوانان جهان در استانبول با پیشنهاد از سوی پیکان راهی این تیم شوم و یکی از نقاط عطف زندگی ورزشی من رقم خورد. در این تیم کنار بازیکنان بزرگی به میدان رفتم. یکی از آن‌ها ورمیگلیوی ایتالیایی بود که چیزهای زیادی از او آموختم.

بله، من سال قبل هم پیشنهادی از تیم‌های ایتالیایی داشتم، اما موافقت نکردم. شرایط برای حضور من در فصل قبل به‌ خوبی امسال نبود و به همین خاطر احساس کردم که ماندنم در لیگ ایران بهتر است. اما امسال همه چیز را سنجیدم و با ورونای ایتالیا قرارداد امضا کردم.

من و میلاد عبادی‌پور قطعا قرار است در دو لیگ معتبر والیبال دنیا یعنی ایتالیا و لهستان به میدان برویم و تجربه‌های متفاوتی را کسب کنیم. در لیگ ایران بازیکنان بسیار بزرگی حضور دارند، اما در این دو کشور بازیکنانی بزرگ از کشورهای مختلف حضور دارند و شرایطی جدید را برای ما رقم می‌زنند. هدف من جز پیشرفت قطعا چیز دیگری نبوده است و به همین خاطر لیگ ایتالیا را انتخاب کردم و مسائل مالی خیلی در اولویت من نبود.

آقایان محمودی و رضایی که قطعا از چهره‌های بزرگ و تاثیرگذار در والیبال ایران بوده‌اند و آقای معروف هم که آخرین لژیونر ایرانی به شمار می‌روند. خب من در تیم ملی و باشگاه پیکان تجربیات فراوانی را از سعید معروف و زندگی در خارج از کشور کسب کرده‌ام و آقا سعید کمک شایانی به من در این زمینه کرده است. من فقط به دنبال موفقیت و پیشرفت هستم و قرار نیست جای کسی را به‌عنوان لژیونر برتر بگیرم.

 

 

قطعا به دنبال این هستم که برای والیبال ایران افتخار کسب کنم و می‌خواهم جزو بهترین بازیکنان تیم ورونا و لیگ ایتالیا شوم.

قطعا برای من سخت خواهد بود. اما اگر به دنبال هدفی هستم و بخواهم پیشرفت کنم، چاره‌ای ندارم جز این‌که این سختی‌ها را به جان بخرم.

خب به‌هرحال با گسترده‌تر شدن شبکه‌های اجتماعی راه ارتباط با مردم و علاقه‌مندان به ورزش بیشتر شده است. من در برخی از شبکه‌های اجتماعی عضویت دارم و بعد از لیگ جهانی و لژیونر شدنم با لطف مردم مواجه شدم. این عزیزان من را مورد محبت قرار دادند و همه از پیوستنم به تیم ورونای ایتالیا استقبال کردند. این حمایت‌ها قطعا انگیزه مرا افزایش داده و وظیفه من را سنگین‌تر کرده است.

کار راحتی نیست و فکر می‌کنم منوط به درخشش من در تیم جدیدم می‌شود. همان‌طور که گفتم، به دنبال موفقیت در لیگ ایتالیا هستم. اگر بتوانم در تیم ورونا به موفقیت دست پیدا کنم، قطعا مورد حمایت هواداران این تیم هم خواهم بود.

بعد از مسابقات مقدماتی قهرمانی جهان که در اردبیل برگزار می‌شود، حدود یک ماهی در ایران خواهم بود و بعد از آن راهی ایتالیا می‌شوم.

به‌هرحال تیم ملی ایران عملکرد چندان خوبی را در لیگ جهانی از خود به جا نگداشت و این رقابت‌ها اولین مسابقه بعد از لیگ جهانی به شمار می‌رود. فکر می‌کنم همه از لیگ جهانی امسال این درس را گرفتیم که اگر می‌خواهیم موفق شویم، نباید هیچ تیمی را دست‌کم بگیریم و باید با آمادگی بیشتر از قبل راهی این مسابقات شویم. بعد از لیگ جهانی با استراحتی که داشتیم، بازیکنان با انگیزه بیشتری وارد تمرینات شدند و امیدوارم بهترین نتایج را در انتخابی جهان کسب کنیم.

 

 

این باعث افتخار است که در این شهر و در حضور تماشاچیان پرشور اردبیلی به میدان برویم. اردبیلی‌ها در مسابقات امیدهای آسیا ثابت کردند چه علاقه‌ای به والیبال دارند و قطعا از نظر حضور تماشاچیان و پرشدن سالن خیالمان راحت است. ان‌شاءالله قاطعانه سهمیه حضور در مسابقات قهرمانی جهان در سال آینده را به دست خواهیم آورد.

بله، من حدود یک ماه کامل استراحت کردم و بعد از آن تمریناتم را آغاز کردم. خوش‌بختانه هیچ مشکلی ندارم و با تمام وجود برای تیم ملی به میدان خواهم رفت.