به گزارش
خبرداغ به نقل از شرق ، اين در حالي است که بر اساس استانداردهاي جهاني وزن کوله‌پشتي بايد
کمتر از ١٠ تا ١٥ درصد وزن کودک باشد. استانداردي که به گواه آمار،
پژوهش‌هاي انجام‌شده و همين‌طور گفته‌هاي مسئولان وزارت آموزشوپرورش در
ايران به ندرت رعايت مي‌شود. ميزان وزني که دانش‌آموزان ابتدايي ايراني در
راه مدرسه بر دوش خود حمل مي‌کنند، چيزي کم از کار کولبري و کشاندن باري
سنگين روي شانه‌هاي نحيف و کودکانه آنها ندارد.
هر
سال، دقيقا يك ماه مانده به شروع سال تحصيلي، «كيف يا کوله‌پشتي
دانش‌آموزان» به چالش بزرگي براي خانواده‌ها و دانش‌آموزان تبديل مي‌شود؛
از طرفي بچه‌ها به‌خصوص در دوره ابتدايي، دوست دارند كيف‌هايي با طرح‌هاي
فانتزي براساس آخرين کارتون‌ها و انيميشن‌هاي دنيا داشته باشند اما مدارس
تأكيد دارند كيف‌ها ساده و بدون طرح باشد، از طرف ديگر خانواده‌ها دنبال
كيف‌هاي چرخ‌دار- به‌اصطلاح چمداني- هستند تا سنگيني كتاب و دفتر، فرزندشان
را كمتر آزار دهد اما برخي مديران مدارس، آنها را از خريد اين نوع كيف‌ها
منع مي‌كنند و دليلشان اين است كه حمل اين كيف‌ها در طبقات غيرهمكف، تردد
دانش‌آموزان را سخت مي‌كند و نظم مدرسه را بر هم مي‌زند.
اما
هر دانش‌آموز روزانه به طور ميانگين، پنج كتاب، چهار دفتر، دو تا سه كتاب
كمك‌آموزشي، دفتر رابط درسي، يك جامدادي و مواد خوراكي به مدرسه مي‌برد كه
به تناسب برنامه هفتگي، لوازم ورزشي شامل لباس و كتاني، مدادرنگي و دفتر
نقاشي، كتاب‌هاي غيردرسي كه از كتابخانه مدرسه امانت مي‌گيرند، كاردستي و
در دوره‌هاي راهنمايي و متوسطه كتاب‌هاي تست، كنكور و جزوات كمك‌درسي و ظرف
غذا به محتواي كيف اضافه مي‌شود كه معاونت آموزش متوسطه اعلام كرد وزن
تقريبي كيف هر دانش‌آموز ايراني بين هفت تا ١٠ كيلو است كه باعث مشكلات
متعدد در نحوه رشد عضلاني آنها به‌ويژه در ناحيه شانه و كتف شده است.
هشت ميليون دانش‌آموز داراي اختلال عضلاني
آموزشوپرورش
به طور رسمي در سال ١٣٨٦ به موضوع كيف دانش‌آموزان پرداخت و در زمستان سال
٨٧، غلامرضا كمانه، مدير كل تربيت بدني اين وزارتخانه اعلام كرد هشت
ميليون دانش‌آموز ايراني معادل ٦٤ درصد از كل دانش‌آموزان «ناهنجاري قامتي و
اسكلتي» مانند زانوي پرانتزي، كف پاي صاف، سر به جلو، پشت كج و شانه
افتاده و نامتقارن
