رفع مشکلات شهرک نو بنیاد دستور دکتر مونسان در بازدید از این منطقه مسکونی

ایده برای توان‌مندسازی ملت ایران از سبد سهام از یارانه
من بزودی اگر عمری باشد در وبلاگم خواهم گفت ایران یکی از ثروت‌مندترین کشورهای جهان است، حتی ثروت‌مندتر از قظر. فقط ایران بیش از 36 هزار میلیارد دلار ارزش ذخایر فسیلی اش است.

دیگر نباید لرستان، چهار محل و بختیاری، کهکیلویه وبویر احمد، بشاگرد، خوزستان، سیستان و بلوچستان، کردستان و یا خراسان در محرومیت باشند، ایران ملک مشاع همۀ ملت ایران است و همه اقوام ایران از قارسی‌زبان و ترک‌زبان و کرد‌زبان و بلوچی‌زبان، عرب‌زبان، گرجی‌زبان، ارمنی‌زبانو...، از شمالی تا جنوبی... می‌توانند متحدانه در این کشور با افتخار و آبرو و عزت زندگی مرفهی داشته بانشد.


ایران بهترین کشور برای همه مردمان ایرانی از هر قومیت و زبان و عقیده است. اما نباید مغروز شد به گدشته هزاران ساله‌مان. بلکه بایست شرمنده بود از نیاکان پرافتخارمان. نیاکانی که از دل کوه ده‌ها کیلومتر قنات اختراع کردند، و آن‌ها را به دشت و کویر رساندند، و آنجاها را سرسبز کردن! و ما فزرندان خوبی نبودیم که با حفر چاه‌های عمیق پرشمار فراتر حد سفره‌های زیرزمین آبی، با کشت محصولات پرمصرف و بدتر صادرات هندوانه و امثالهم به منابع آبی کشورمان خیانت کنیم!، و یا غیراصولی با ساختن سدهای بیش از حد ظرفیت تحمل طبیعت، امثال دریاچه ارومیه را بخشکاندیم و بعد از بقیه مردم جاهای دیگر طلب‌کارانه ادعای خسارت کنیم!. بیایید فرزندان و وارثان شایسته برای نیاکان پرتلاشمان باشیم.
و در یک زندگی بهشت‌گونه در کنار هم لذت به‌بیریم، در فضایی آکنده از عقلانیت، عدالت، معنویت، اخلاق و مهربانی و هم‌نوع دوستی و حافظ محیط زیست و موجودات زیبایش.


ولی کشورمان نیازمند مسئولان وطن‌پرست و لایقی است، و مردمی که مطالبه‌گر باشند. با این کسانی که میایند توی این قبیل سایت‌ها امثال مرا تحقیر می‌کنند، و می گویند برو خودت را نجات بده و به بقیه کار نداشته باش، هر چه بگویی اتفاقی نمی‌افتد! شاید از ظاهر قضیه درست می‌گویند، چون مردم بی‌تفاوت شده اند، ناامیدند، به فکر خویش فقط فکر میکنند، خوب چنین مردمی خقشان است پراید لکنته که حتی کشورهای آفریقایی هم حاضر نیستند سوار شوند و حان و مالشلتپن به خطر به اندازند، در حالی یک کراس‌آور مدرن می‌تواننند بخرد! چون سطخ توقع و مطالباتشان به بخور و نمیر کاهش نداده اند، و چون جرأتشان را از دست نداده اند. چون عزتشان نگذاشتند پایمال شود.

این حرفم بدین معنی نیست توقع داشته باشیم یک شبه مشکلات حل شود. ولی راضی شدن به وضع حقیرانه موجود همین می‌شود که آرزوی ما طبقۀ فرودست داشتند یک پراید لکنته باشد!

نمی‌شود به به حقمان از ثروت ملی دست یابیم در حالی آن را مطالبه نکنیم.

مشتی اشراف ضد مردمی و دزد بیت المال در کسوت سیاسی کار ادعای دایه بهتر از مادر درمیاروند، در چند روز در انتخابات می‌آیند شعار قشنگ می‌دهند مثل دمکراسی، آزادی و حقوق شهروندی...، ولی خودمان بهتر می‌دانیم این‌ها فقط شعارهای توخالی هسند! آنها حرف‌هایی می‌زنند که مردم در اوهام قشنگ فیلم‌های هالیودی می‌بینند، و اما در واقعیت زندگی ما، از فیلم هندی هم بدتر است!، و بعد به پُست‎ها رسیدند می‌روند کاسبی می‌کنند با رای مردم.

از خود بپرسید نماینده ای که 240 میلیون تومان کل حقوقش است در طول 4 سال شغل نمایندگی اش، چرا چند میلیارد تومان تبلیغات می‌کند؟، درحالی‌که نه حزبی دارد که تقبل این هزنیه بدهد (در جهان دمکراسی واقعی احزاب از راه‌های قانونی اعانه از مردم جمع‌آوری می‌کنند در طول سال‎ها، و نه یک شبه مثل این نماینده‌ها خلق الساعه!)، و نه انجمن مردمی دارند، این پول‌ها را از کجا می‌آرود؟!


آیا از خود نمی‌پرسید این پست‌ها رانت‌زا است؟ رانت اطلاعات و مقاماتی می‌دانید چیست؟

چرا در کشوری که آزادی اطلاعات نیست به معنای واقعی. چون مردم عادی از قبل خبر ندارند در فلان شهری، در فلان نقطه کدام پروژه می‌خواهد اجرا شود، این یعنی رانت اطلاعاتی. شاید در عرض یک شب، و با حتی بدون یک ریال از جیب خرج کردن، و فقط با چند چک زمین‌ها را می‌خرند و با دست به دست کردن صاحب ثروت نجومی می‌شوند!


تا کی می‌خواهند به کنج ازلت فقر خویش بلولید تا این زالوصفتان ثروت‌های ملی-عمومی ما را به یغما ببرند؟


تمام دزدی‌هایی که این زالوصفتان کردند شاید یک درصد ثروت ملی ایرانیان نیست، ولی مهم است و حرام. اما مهم‌تر این‌که یرای همین یک درصد دزدی اینان، کشور را به چنان فلاکتی انداختند تا ملت از آن 99% ثروت ملی و نعمت طبیعی‌شان محروم شوند! برای هیمن شاید یک درصد دزدی از ثروت ملی، آن 99% ثورت ملی ایرانیان را به اجنبی غارت‌گر می‌فروشند یا معطل‌کاری و فرصت‌سوزی، امکان بههر‌برداری‌اش برای نسل محروم وفقیر امروز ناممکن می‌کنند!، و تا دیر نشده بایست جلوی‌شان گرفت، و این چننی نسل‌های امروز مردمان ایرانی در فقر می‌میرند خسرت‌وار در کنار ثروت ملی شان!، و آرزو به دل داشتن یک زندگی معمولی!
برای بدست آوردن آن ثروت چند تریلیون دلاری ملی ما ایرانیان، نیاز به تلاش و کار است، در رهنمون دگراندیشان انسان دوست، ایده پردازان خیرخواه، مدیران، متخصصان، اندیشمندان و یک هیئت دولت با لیاقت وطن‌پرست این ثروت عظیم قابل استحصال است، ولی مفتکی به‌دست نمی‌آید. باید تلاش کرد و آن را استحصال کرد.
باز هم میگویم در طول این سال‌ها تمام نهادها حکومتی و شرکتهای دولتی و خصولتی، قیمت کالا و خدماتشان دو رقمی افزایش داده اند؛ از تولیدکننده تا توزیع کننده و خدماتی‌ها، پس حق ندارند از درآمد هدفمندسازی یارانه‌ها بهره ببرند، این یارانه نقدی ناچیز، بخش کوچکی از ثروت ملی ایرانیان است، و این یارانه حق همۀ مردم ایران -اعم غنی و فقیر- است، و باید به همه داده شود.

اما حداقل دولت می‌تواند دو برابرش را بدهد، چون الان حدود 34 هزار میلیارد تومان از لااقل 85 هزار میلیارد تومان درآمد هدف‌مندی در دسترس است، و باید همه اش به عموم ملت بدهد بدون تبعیض، آن دست از مردم از زیر پوشش نهادهای حمایتی مثل بهزیستی یا کمیته امداد امام هستند باید از بودجه دیگر که از محل مالیات و کمک خیرین و غیره تامین می‌شود تإمین شوند، و دولت حق ندارد از حق ثروت ملی عمومی مردم مانند یارانه دست برد.

و بیش‎تر از این هم باید بدهد به مردم، چون ثروت ملی مردم ایران بسیار بیش‌تر از این چندغاز یارنه است، ده‌ها سال مزذها پایین نگه داشتید، کارگر ایرانی ماهی 250 دلار می‌گیرد ولی کارگر ترکیه ای ماهی 800 دلار، ترکیه ای ها ثروت ملی گاز و نفت ندارند! مگر رنگ خون ترکیه ای ها از ایرانیان رنگین تر است؟! قیمت کالا و خدمات به بهای کشورهای مرفه جهان اولی از مردم می‌گیرند ولی دست‌مزد را به اندازۀ جهان سومی‌ها می‌دهند!

دولت فقط حق دارد از درآمد ثروتمندان مالیات بر درآمد بگیرد و نه مالیات بر مصرف (با اسم مالیات بر ترزش افزوده!) چون این نوع مالیات‌ستانی هیچ جنیه علمی عادلانه ندارد، چرا که هیچ تفکیکی میان فقیر و غنی نیست! مالیات بر ارزش افزوده یک کلک بود تا از تمام ملت مالیات بگیرند بجای یانکه از ثروتمندان بگیرند!
من قبلاً پیشنهاد دادم- مثل بسیاری از اصحاب نظر- دولت می‌تواند این اعتبار تضمینشدۀ هدفمندی یارانه (بیش از 85 هزار میلیاراد تومان در سال) را پیش‌خرید اقساطی ده ساله کند از سهام مولد سوده شرکت‌ها (هم سهام موجو و یا افزایش سهام شرکت‌ها که د رنتیجه موجب توسعه فعالیت و افزایش اشتغال و تأمین نفدینگی شرکت‌ها و موجب افزایش اشتعال و قدرت خرید عمومی و افزایش درامد ملی می‌شود)، و حتی همین خانه‌های اشرافی گِران که روی دست اشرافشان باد کرده را بخرد، و در یک سبد سهام به هر نفر ده میلیون تومان بدهد.

خوب اگر یک خانواده 5 نفره می‌تواند 50 میلیون تومان سهام داشته باشد (هر چند اگر شهرداری‌ها به انتقاد ما ملت فرودست گوش می‌داد و مجوز ساخت این خانه‌های اشرافی گران قیمت نم‌یداد، اکنون با این فاجعه اقتصادی رو به رو نبودیم که به ارزش 250 نیلیارد دلار، معادل دو میلیون و هفتصد هزار خانه خالی گران روی دست سرمایه‌دار باد کند و بدون مشتری!، درحالی که بیش از یک سوم مردم ایران مستأجرند، این یک اسراف سرمایه کشور بود - قرار بود با انقلاب مستضعفان کشور ما نمونه اسلام رحمانی و حامی نیازمندان باشد، پس این همه خانه اشرافی گران قیمت نشانه چیست؟!

یعنی با این 250 میلیارد تومانی که اسراف کردند یزای ساخت این خانه‌های اشرافی و گران درون کلان‎شهرها، می توانسند پنج برابر این تعداد، خانه ارزان برای نیازمندان فقیر بسازند و سود هم ببرند، ولی حالا سال‌ها با خواب سرمایه ورکود زیان هنگفت دیدند، چوب خدا صدا نداردف این سزای غرور و تکبر اشرافیت و طمع کارشان بود و ایکاش درس عبرت بگیرند و به راه انسانیت و اخلاق هم‎نوع دوستی باز گردند، و اگر به سخن منتقدان دل‌سوز در ده-پانزده سال پیش گوش کرده بودند به این بلا گرفتار نمی‌شدند، اما غرور اشرافی‌شان غقلشلن کور کرده بود! اگر گوش داده بودند دیگر مشکل بی‌مسکنی نبود در کشور!، حالا هیچ‌کس مسئولیت این فاجعۀ اقتصادی و اسراف و زیان ملی به گردن نمی‌گیرد!

من از یک پروژه خانه مسکن مهر بازدید کردم؛ خانه‌های شیک و مدرن در دو طبقه، در حاشیه شهر ساخته بودند دو طیقه ولایی، کوچه‌های بزرگ 12 متری، حیاط با قابلین پارک دو خودرو، و نور گیر و دل باز . نه مثل این خانه قوطی کبرییت های داخل کلن‌شها که حکم زندان دارند!، هر واحد 75 متر مربع به قمیت 60 میلیون تومان!

این سبد سهام از تجمیع ده سالۀ یارانه برای کردم به‌ویژه فقرا جامعه تحولی بزرگی است. می‌تواند سرمایه اورده برای دریافت وام مسکن، و یا ازدواج، و یا راه اندازی یک کسب و کار باشد.

این پیشنهاد سبد سهام از یارانه، ملت را از فقر و بیکاری نجات خواهد داد. اگر هم‌چنان بزدل باشید و امثال مرا تنها بگذارید، و حتی از بازنشر و رای مثبت دادن هم دریغ کنید، در همین فقر و بیچارگی خواهید ماند. من مدعی شجاعت ندارم ولی از من بزدل تر آنهایی هستند می‌آیند این مطالب را میخوانند و بی‌تفاوت می‌روند، این قدر بزدل هستند حتی به دوستانشان جرإت نجوا ای حق از ثروت ملی ندارند، پس بروید بمیرید ای بزدل‌های حقیر!، و بدتر می‌آیند حتی امثال مرا تمسخر میکنند از بس پست وفرومیاهیه و بزدل هستند! اما می‌گویم این قدر بزدل نباشید. باید قدر صدای مطالبات بر حقتان بلند بلند بگویید مقامات مسئولیت ناپذیر تا گوش کنند. تا زمانی بسیاری از مردم گوسفندوار سکوت کنند آن‌ها را قربانی اهداف پلیدشان خواهند کرد.
http://pakabara.blogfa.com/post/27