به گزارش
خبرداغ به نقل از مجله
دیجی کالا - زهرا غلامی: یک سال پیش، شش داوطلب، (اخترزیست‌شناس،
فیزیک‌دان، خلبان، مهندس معمار، ژورنالیست و خاک‌شناس) در نزدیکی یک
آتشفشان خاموش در هاوایی وارد یک اتاق گنبدشکل با مساحت ۱۱ در ۶ متر شدند.
هدف آنها این بود که زندگی در شرایطی مثل مریخ را شبیه‌سازی کنند. امروز،
انزوای یک ساله آنها به پایان رسید.
این
پروژه ناسا به نام Hi-SEAS برای این طراحی شده تا شرایط زندگی انسان در
مریخ و محصور بودن در یک فضای کوچک شبیه‌سازی شده و تاثیر آن روی افراد
آزمایش شود. این سومین و طولانی‌‌ترین شبیه‌سازی است. دو ماموریت قبلی مدت ۴
و ۸ ماه طول کشیدند. آتشفشان ماونا لاوا به این دلیل انتخاب شده بود که
شرایط زیست‌محیطی آن بیشترین شباهت را به مریخ دارد.
این شش داوطلب
تنها از طریق ایمیل می‌توانستند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند. انتقال
ایمیل‌ها هم ۲۰ دقیقه تاخیر داشت چون انتقال سیگنال بین زمین و مریخ
همین‌قدر طول می‌کشد. منابع آنها محدود بود. هر چیزی که آنها احتیاج
داشتند، باید از همان ابتدای ماموریت با خودشان می‌آوردند. موجودی غذا و آب
به ترتیب هر چهار ماه و دو ماه تکمیل می‌شد.
اعضای تیم اجازه
داشتند از اتاق بیرون بروند، اما تنها در صورتی که لباس‌های فضایی سنگین
می‌پوشیدند. همچنین شرایط اورژانسی هم شبیه‌سازی می‌شد: از قطع شدن برق و
خرابی ابزارها و تجهیزات گرفته تا تخلیه فوری و اجباری برای اجتناب از
تشعشعات خطرناک.
وقتی اعضای این پروژه بالاخره از ماموریت‌شان فارغ
شدند، یک فیلم مستند هم داشتند تا این لحظه را برای آیندگان ثبت کنند. این
فیلم «بهشت سرخ» نام دارد و پروژه فیلم‌سازان مستقلی به نام «لورن دفلیپو» و
«کاترین گورینگ» است. هدف آنها این است که نگاه نزدیکی به چگونگی زندگی در
مریخ داشته باشند.»
در این میان، محققان ناسا حالا فرایند
طاقت‌فرسای آنالیز و مقایسه داده‌های سه ماموریت شبیه‌سازی HI-SEAS را شروع
می‌کنند. آنها بر تاثیرات روانی انزوا روی اعضای پروژه تمرکز می‌کنند. دو
ماموریت HI-SEAS دیگر هم در همین اتاق انجام خواهد شد. ناسا می‌خواهد تا
سال ۲۰۳۰ انسان‌ها را به مریخ بفرستد.
